حکایت عطش: جرعه ای از زلال دعای ندبه صفحه 27

1- 59. سوره بقره، آیه 232.

2- 60. سوره بقره، آیه 239.

سپس این علم در اختیار پیامبرصلی الله علیه وآله قرار می گیرد و در نتیجه امر و نهی او اجتناب ناپذیر می شود، آنچه را پیامبر می آورد بگیرید و اطاعت کنید و آنچه را نهی می کند، از آن دست بردارید؛ زیرا عصیان او درگیری با قانونمندی و نظم هستی است و همین تفسیر صحیح گناه است.

سپس پیامبرصلی الله علیه وآله این علم را به امام علیه السلام وا می گذارد و هزار هزار درِ علم را بر او می گشاید.(1)

«ان للَّه جمع لمحمدصلی الله علیه وآله سنن النبین من آدم و هلم جراء الی محمّد قیل له و ما تلک السنن؛ قال: علم النبین بأسره و ان رسول اللَّه صیّر ذلک عند امیرالمؤمنین علیه السلام»(2)

این امام معصوم علیه السلام است که الگو و اسوه می شود؛ زیرا عصمت، ترکیبی از دو عنصر آگاهی و آزادی است.

و امام علیه السلام کسی است که با این آگاهی و پاکی از ما به خودمان دلسوزتر است: «و اللَّه انّا لارحم بکم منکم انفسکم»؛(3) به خدا قسم من از شما به خودتان مهربان ترم.

«إِنّی اریدکم للَّه و انتم تریدوننی لِأنفسکم»؛(4) او مرا برای خودش نمی خواهد، بلکه برای خدا می خواهد.

این تاریخ علم و طهارت و دلسوزی آنان، برای هدایت انسان است