حکایت عطش: جرعه ای از زلال دعای ندبه صفحه 68

1- 196. دعائم الاسلام، ج 1، ص 86، آیات: سوره بقره، آیه 233، سوره احقاف، آیه 15.

2. در توضیح آیه «سنستدرجهم من حیث لا یعلمون» آنان را از جایی که نمی دانند به تدریج مواخذه می کنیم(1)...، امام صادق علیه السلام با سه تعبیر زیبا چنین می فرماید: «هو العبد یذنب الذنب فیجدّد له النعمه معه تلهیه تلک النعمه عن الاستغفار من ذلک الذّنب»؛ این حالتی است که بنده گناه می کند و خدا مجدداً به او نعمت می دهد و او استغفار را رها کرده و فراموش می کند و زمینه عذابش آماده می گردد.(2)

3. زراره می گوید: به حضرت امام باقرعلیه السلام عرض نمودم: به من خبر نمی دهید که از کجا دانستید، مسح سر به قسمتی از آن و مسح پا نیز چنین است؟!

امام علیه السلام فرمود: «قال رسول اللَّه صلی الله علیه وآله و نزل به الکتاب من اللَّه عزّوجّل... فعرفنا حین قال: برؤوسکم، ان المسح ببعض الرأس لمکان الباء...».(3)

با توجّه به مباحثی که مطرح شد به این نتیجه می رسیم که هم اکنون نیز این سلسله نورانی در امام مهدی علیه السلام تجسّم یافته آنجا که می گوییم: «السلام علیک حین تقرء و تبین».(4)

ب) هدایت و جهت دادن به سوی خداوند

گفتار و رفتار و مناجات های ائمه اطهارعلیهم السلام، پیوسته آدمی را از ظاهر هستی به سوی خداوند می کشاند و نام او را در دل ها، بزرگ