شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 259

1- 603. سوره نساء، آیه 23.

وَ الْأَدِلاءِ عَلَی مَرْضَاهِ اللَّهِ

وَ الْأَدِلاءِ عَلَی مَرْضَاهِ اللَّهِ

جلالت ایشان را اذعان داشتند و تصدیق می کردند که ایشان برگزیدگان خدا و بندگان صالح خدا هستند، مثل معاویه و هارون و مأمون و دیگران، علت عداوت و دشمنی آنها با ائمه ترس از زوال سلطنت شان بوده است.

فرمود:

«ادلاء» جمع «دلیل» مثل «اعزاء» جمع «عزیز» است، و دلیل حد وسطی است که باعث تصدیق به شی و اثبات شدن آن است و اگر واسطه در ثبوت هم باشد علت وی نیز به شمار می رود.

«مرضاه» مصدر «رضی عنه» و «رضی علیه» می باشد.

رضایت خدا عبارت از ملائمت نفس خدا با چیزی نیست، چنان که خشم خدا به معنای اشمئزاز خدا از چیزی نمی باشد، بلکه رضایت خدا عبارت از اسمای حسنی است که خود را با آن نامیده و بندگانش را دعوت کرده که او را با آن بخوانند و فرمود: «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیا ما تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی»(1)یعنی: «بگو! خدا و یا رحمن را بخوانید، هر کدام را بخوانید، خداوند دارای اسماء حسنی است».

این اسماء حسنی دارای مراتب و شؤونی از قبیل ملکات فاضله و اعمال صالحه اند، مصدر و منشای همه آنها سّر آل محمدصلی الله علیه وآله می باشند و آنها مظاهرشان در عوالم ملکات و افعالند چنان که در روایات آمده است.

در این که آل محمد منشای همه خوبی ها و ملکاتند

در بحار(2) بابی برای آن باز کرده و روایاتی در آن آورده است.

از جمله روایاتی(3) است که از شیخ ابوجعفر طوسی ره به اسنادش به فضل بن شاذان از داوود بن کثیر روایت کرده است وی گفت: «قلت لأبی عبد اللَّه علیه السلام أنتم الصلاه فی کتاب اللَّه عز و جل و أنتم الزکاه و أنتم الحج فقال یا داود نحن الصلاه فی کتاب اللَّه عز و جل و نحن الزکاه