شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 381

1- 926. سوره توبه، آیه 111 و 112.

2- 927. تفسیر عیاشی، ج 1، ص 57 و 63، سوره بقره.

3- 928. تفسیر قمی، ج 1، ص 306 و 365 و ج 2، ص 116 و 227.

متصف به برخی کمالات صوری و معنوی باشد باید ایشان در مرحله ای باشند که کمال وی در کنار کمال ایشان فانی شود و در عرض کمالات ایشان مغلوب گردد.

و اگر طاغوتی از طاغوت های زمان ایشان به صفات حلم و (؟) و یا به صفات دیگر متصف باشد که مردم بدان فریفته شده و از دین خدا منحرف گردند، باید ائمه علیهم السلام در آن صفات در اعلی درجه باشند تا حجت خدا را بر مردم تمام کنند و بدانند که حق با ایشان است تا هرکس انکار ایشان کند با علم و یقین - به این که ایشان حجت های خدا و اوصیاء پیامبر هستند و بر مردم لازم است که از ایشان پیروی نمایند و عبودیت ایشان را بر گردن گیرند - ایشان را انکار کند، به همین خاطر هیچ کس بر خداوند حجتی ندارد.

حَتَّی أَعْلَنْتُمْ دَعْوَتَهُ

در قول آن حضرت علیه السلام «و الدعوه الحسنی» مراد از دعوت از خدا بیان شد. و این که «اللَّه» همان اسم خدایی است که در هر نفسی به ودیعت گذاشته شده است، پس مراد از اعلان دعوت اظهار و آگاهی دادن به مردم است که اللَّه در ایشان مکنون است و لازم است که مردم از آن به سوی مبدأ خود سلوک کنند و آن اللَّه در ایشان وجه اللَّه در مردم است، و لذا اولیاء خدا باید متوجه آن شوند و از آن باب به سوی خدا روند.

وَ بَینْتُمْ فَرَائِضَهُ

در حقیقت احکام و فرائض الهی

«تبیین» اظهار و جدا کردن شی ء است به طوری که با چیز دیگر اشتباه نگردد و مراد از فرائض این است که در کتاب خدا وجوب آن بیان شده و آن خواندن خدا با اسماء حسنی است که دارای سرّ و علانیه می باشد، سرّ آن همان است که در هر نفسی به ودیعت گذاشته و آن اسم خدا و فروع و مراتب آن است. یعنی اسماء حسنی که سرّ آل محمدعلیهم السلام می باشد. و علانیه حضرت محمدصلی الله علیه وآله علانیه ائمه و شاخه های ایشان است. از قبیل نماز و زکات و روزه و حج و جهاد که خداوند در کتابش واجب کرده است.