شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 417

1- 1012. سوره رعد، آیه 25 - 20.

2- 1013. سوره اعراف، آیه 40.

3- 1014. سوره اعراف، آیه 42.

وَ الْأَمَانَهُ الَْمحْفُوظَهُ

در معنای امانت الهی

فرمود:

اشاره دارد به آیه شریفه «إِنَّ اللَّهَ یأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَی أَهْلِهَا»(1) یعنی: «خداوند به شما فرمان می دهد که امانت ها را به اهلش برسانید.

در بصائر(2) به اسنادش به امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود: «امام به سه خصلت شناخته می شود: امام کسی است که از همه سزاوارتر به امام قبلی است و سلاح رسول خدا در نزد او وصیت در پیش اوست و لذا خداوند درباره او فرمود: «» و فرمود: «سلاح در بین ما به منزلت تابوت در بنی اسرائیل است، سلطنت به آنجا می رود که سلاح می رود. چنانکه هرکجا تابوت می رفت سلطنت می رفت.»

و عیاشی(3) از زراره و حمران و محمد بن مسلم از امام باقرعلیه السلام و امام صادق علیه السلام مثل آن را روایت کرده است و اخبار در معنای آن در بحار(4) فراوان است و در کافی(5) بابی برای آن باز کرده و در آن چند روایت موجود است که به ائمه علیهم السلام فرمان داده شده که امامت را به امام بعد از خود تحویل دهند و به او وصیت نمایند. این آیه درباره دیگر امانت ها هم پیاده می شود.

و در کافی(6) و تفسیر عیاشی(7) از امام باقرعلیه السلام روایت شده که «مراد از آن ما هستیم، امام