شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 594

1- 1485. تفسیر قمی، ج 2، ص 64، شفاعه رسول اللَّه صلی الله علیه وآله.

2- 1486. سوره طه، آیه 108.

مردم پیشی می گیرد و به حوض می رسد، این حوض به وسعت ابله و صنعاء است، آن حضرت در کنار حوض می ایستد و امام شما شیعیان را می خواند، امیرالمؤمنین در جلوی مردم قرار می گیرد و با او می ایستد.

آنگاه به مردم اجازه می دهند تا بدانجا روند، عده ای وارد حوض می شوند و عده ای را باز می گردانند، هنگامی که رسول خدا برخی از دوستان ما را می بیند که ایشان را بر می گردانند، گریه می کند و می گوید: پروردگارا ایشان شیعه علی هستند، فرمود: خداوند فرشته ای به سوی او روانه می کند و می گوید: ای محمدصلی الله علیه وآله چه چیز باعث گریه تو شده است؟ پاسخ می دهد: برای عده ای از شیعیان علی می گریم که ایشان را از حوض برگردانیده و به سوی جهنم می کشانند.

فرمود: فرشته به آن حضرت می گوید: خداوند می فرماید: ای محمدصلی الله علیه وآله من شیعیان علی را به تو بخشیدم و از گناهان ایشان درگذشتم. چه این که ایشان تو را دوست می داشتند و آنها را به تو و به کسانی که به آنها قائل بودند ملحق می کنم، آنها را از زمره تو می نمایم، ایشان را به حوض وارد می کند.

حضرت ابوجعفر ادامه داد و فرمود: وقتی چنین دیدند چه بسیار مردمی که در آن روز گریه می کنند و صدا می زنند: یا محمدا، هیچ شیعه ای که ولایت ما را قبول کرده و ما را دوست گرفته و از دشمنان ما برائت جسته و کینه نسبت به آنها پیدا کرده نیست مگر این که در حزب ما و با ماست و در حوض ما وارد می شود.»

اکنون که حقیقت شفاعت و وساطت در افاضه و استفاضه بیان شد و شفیع همان نوری است که خداوند شیعیان و دوستان آل محمدعلیهم السلام را از آن آفریده و آن اضافه فطرت ایشان است و همین نور است که میوه ولایت و محبت ایشان را در دنیا برای وی به ارمغان می آورد. چنان که در اخبار(1) طینت آمده است:

فرمود: «ذَلِکَ الْقَرَابَهُ بَینَنَا وَ بَینَهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ تَحِنُّ إِلَینَا»؛ یعنی: «به خاطر همین بین ما و