شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 595

1- 1487. کافی، ج 1، ص 389، باب خلق ابدان الائمه و ارواحهم علیهم السلام.

شیعیان نزدیکی ایجاد شده و دل های ایشان به سوی ما گرایش پیدا می کند.» و بر این نور ویژگی اذن در التماس عفو و مغفرت برای مظاهر آن متفرع می شود و به همین خاطر شفاعت به محمد و آل محمدعلیهم السلام اختصاص یافت و نه دیگر مردم. و به همین جهت هرکس علی علیه السلام را دوست داشته و پیرو او باشد گرچه از اهل گناهان کبیره باشد و یا از امت های گذشته باشد شفاعت آنها به او می رسد و دیگران از این شفاعت نصیبی ندارند.

در گرایش اهل ایمان به ولایت ائمه: که باعث نجات و شفاعت است

تحقیق این مطلب به گونه ای که دل ها استوار گردد این است که هرکس علی را دوست داشته باشد، مبدأ ظهور و طینت وی از علیین است، علیین مرتبه اسم اللَّه است که اسماء حسنی به طور کامل فروع و شاخه های آنند، و همه خیرات از شؤون آنند، لذا هیچ شاخه ای از شاخه های طاغوت از ایشان صادر نمی شود، مگر از باب لغزش های کوچک و یا غفلت و غلیان شهوت می باشد و لذا ذاتی او نیست.

به همین خاطر از باب عناد، و انکار زشتی گناه نیست، به همین خاطر پشیمانی وجود او را می گیرد، گرچه این پشیمانی بعدها انجام گیرد، چنان که خداوند در وصف متقین فرمود: «وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَهً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ یغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یصِرُّوا عَلَی مَا فَعَلُوا وَهُمْ یعْلَمُونَ* أُوْلَئِکَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَهٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ»(1) یعنی: «و کسانی که عمل زشتی انجام داده و یا به خود ستم کردند، خداوند را به یاد آوردند و برای گناهان خویش طلب بخشش کردند و چه کسی جز خدا گناهان را می بخشد و بر آنچه انجام داده اند اصرار نمی ورزند و ایشان می دانند، پاداششان آمرزش پروردگارشان و بهشتی است که از زیر آن نهرها جاری است، در آن جاودان بمانند و