شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 661

1- 1617. کافی، ج 1، ص 375، فمن دان اللَّه - عزّوجل - بغیر امام.

2- 1618. سوره بقره، آیه 255.

3- 1619. سوره بقره، آیه 257.

واسطه ولایت ایشان از نور اسلام به ظلمت ها و تاریکی های کفر بیرون آمدند، خداوند بر ایشان به همراه کفار آتش را واجب کرد، پس ایشان مصداق آیه شریفه اند که «أُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ»(1)

آگاهی و موعظه و نصیحت در مغرور نشدن به موالات با اهل بیت(ع)

ای برادر و میوه دلم، این اخبار تو را فریفته نسازد و به خدایت غرّه نشوی، چه این که دانستید که همه حسنات از شؤون اسم خدا و شاخه های آنند و همه گناهان از شؤون طاغوت و شاخه های آنند. بعد از این که خداوند تو را برتر کرد و طینت تو را اضافه طینت محمد و عترتش علیهم السلام آفریده، شایسته نیست که اعمالی که از شاخه های طاغوتند انجام دهی و از موالیان خود روی برگردانی. کسانی که از تو و پدرت به خودت نیکوکارتر و مهربان ترند.

از طرف دیگر شرمندگی در پیشگاه خداوند را چه خواهی کرد که باید از تو شفاعت کنند و هنگامی که از کنار حوض تو را برگردانند گریه و اضطراب را چگونه تحمل خواهی نمود؟ چنان که روایت آن در فقره «و رزقنی شفاعتکم» بیان شد.

علاوه این که شفاعت فقط تو را از عقوبت های معاصی نجات خواهد داد و در روزی که همه اعمال انجام شده آشکار می شود و پنهانی ها برملا می گردد نجات خواهی یافت. لیکن شفاعت پاداش هایی که بر طاعت مترتّب می شود که مراتب اسم اللَّه و صور آن در عالم فعل است را سودی ندارد، زیرا حضرت محمد و عترت او علیهم السلام همه مؤمنین را شفاعت می نمایند. آیا حضرت محمد و عترت وی علیهم السلام به تساوی امثال سلمان و ابوذر - رضی اللَّه عنهما - با دیگر مؤمنین مطیع راضی می شوند، چه رسد به کسانی که گناه کرده و شفاعت شامل حال ایشان شده و بخشیده شده اند؟ هرگز چنین نیست!