شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 680

1- 1660. تفسیر عیاشی، ج 1، ص 164، سوره آل عمران.

2- 1661. سوره آل عمران، آیه 8.

نعمت های خدایی به خود و نه به پروردگار خلاف ادب است، لذا آن را جبران کرده و فرمود: «وَرَحْمَهُ رَبِّکَ خَیرٌ مِمَّا یجْمَعُونَ» یعنی همه این نعمت ها به هدایت و فضل توست.

آنگاه بیشتر خواسته و نعمت دیگری را تقاضا کرده که خداوند او را به حقیقت نبوت که در جانش به ودیعت گذاشته برساند. چه این که فرمود: مراد از این نبوت است چنان که در فقره «و معدن الرحمه» بیان شد، یعنی تو همان طور که ما را هدایت کردی و به ایمان به پیامبر موفق نمودی و توفیق دادی تا از ولی مورد نظر تو و شرایع اسلام پیروی نماییم و موفق نمودی که در همه زمینه ها از پیامبرت پیروی نماییم. پس دل ما را به نور ولایت منشرح نما و ما را به آن حقیقت نبوتی که در باطن ما به ودیعت نهادی که خانه ذکر تو و تتمه نور پیامبر توست که ما را از آن آفریدی، برسان.

چه این که این کرامت پاداش اعمال ما نبود. زیرا که بدون ایمان و طاعت قبلی ما به ما عنایت فرمودی و چون پاداش اعمال ما نبود و فضل و عنایت تو بود لذا با گناه نیز آن را از ما سلب نمی نمایی. بلکه بخشش تو به ما چنین نعمتی را نصیب ما کرده، پس ما به آن کرامت نیازمندیم و تو بی نیاز از این هستی که ما را ناامید نمایی، پس ظهور آن حقایق برای ما و رساندن ما به آن مرحله را نصیب ما فرما. همان طور که در ابتدا به ما بخشیدی و آن را در ما به ودیعت گذاشتی، تو وهاب هستی.

سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ کَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولا

فرمود:

این یادآوری و آگاهی به آیه شریفه «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»(1) و نیز آیه شریفه «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِی إِذَا دَعَانِی»(2) یعنی: «هنگامی که بندگانم درباره من از تو