شرح زیارت جامعه کبیره ترجمه شموس الطالعه صفحه 689

1- 1678. دعای 16 از صحیفه سجادیه، ص 78.

ایشان چنین حقی را پیدا کرده اند و بر تو روشن می شود، چه این که هیچکس بر خداوند حقی ندارد زیرا که ایشان بندگان و عبید او هستند و همه دارایی های ایشان از قبیل جان و اعضا و اموال مملوک اوست، بلکه حرکات و سکنات و خطرات دل آنها نیز از آن خداست و خداوند در آنها شریکی ندارد، چنانکه حضرت ابراهیم فرمود: «إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیای وَمَمَاتِی للَّهِ ِ رَبِّ الْعَالَمِینَ * لَا شَرِیکَ لَهُ »(1) پس چگونه ایشان با اعمال خود مستحق چیزی می گردند، ولیکن خدای - تعالی - از فضل و رحمت ایشان را اهلیت داده و به فضل و منت خود به ایشان پاداش داده، نه این که مستحق آن باشند، حمد و سپاس خدای راست.

أَسْأَلُکَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی جُمْلَهِالْعَارِفِینَ بِهِمْ وَ بِحَقِّهِمْ وَ فِی زُمْرَهِ الْمَرْحُومِینَ بِشَفَاعَتِهِمْ إِنَّکَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ وَ سَلَّمَ کَثِیرا وَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ

فرمود:

معرفت بر شناخت با همه ویژگی های شی ء گفته می شود، پس مراد از معرفت ایشان این است که مردم مرتبه ولایت ایشان را در عالم جبلت در درون ایشان به ودیعت گذاشته شده را بشناسند، چه این که شناخت ائمه علیهم السلام به لحاظ مرتبه آنها میسور احدی نیست، چگونه