صحیفه رضویه صفحه 107

می شود؟ پس اگر تقصیری در اعمال ایشان دیدیم از خدا می خواهیم که او را عفوکند و اگر کار خوب از او دیدیم از خدا برای او پاداش نیکو درخواست می کنیم.(1)

جوان گنهکارولی از دوستان حضرت امام رضاعلیه السلام

محدّث عالی مقام، عمادالدین طبری می نویسد: ابراهیم بن ابی البلاد گوید:

همسایه ای داشتم که شراب خوار بود، و خدا می داند که چه هتک حرمتی انجام می داد، در عین حال حضرت امام رضاعلیه السلام را نیز دوست داشت.

روزی جریان او را برای حضرت امام رضاعلیه السلام نقل کردم. حضرت فرمود:

یا أبا إسحاق؛ أما علمت أنّ ولیّ علیّ علیه السلام لم تزلّ له قدم إلّا ویثبت له اُخری؟

ای ابا اسحاق؛ آیا نمی دانی که دوست علی علیه السلام اگر گامی از او بلغزد، گام دیگرش ثابت و استوار می ماند؟!

ابراهیم گفت: من از خدمت حضرتش مرخص شدم، ناگاه نامه ای از جانب حضرت امام رضاعلیه السلام دریافت نمودم که در آن نامه حضرتش برخی اشیا را خواسته ودستور فرموده بود که آن ها را به مبلغ شصت دینار خریداری نمایم.

من با خود گفتم: سوگند به خدا؛ چنین چیزی سابقه نداشته که برای من چیزی بنویسد؛ زیرا من چیزی ندارم و فکر نمی کنم که او چیزی )از خمس و غیره( نزد من داشته باشد.

شب شد، ناگاه درب خانه ام را زدند، متوجّه شدم که شخص مستی مرا صدامی زند، پشت درب آمدم.

گفت: بیرون بیا.

گفتم: در این موقع از شب چه کار با من داری و برای چه آمده ای؟