صحیفه رضویه صفحه 235

نکته ای درباره جریان ولایتعهدی

حضرت امام رضاعلیه السلام در روز ششم ماه مبارک رمضان

مرحوم محدّث قمی فرموده است: اگرچه به حسب ظاهر مأمون در تعظیم وتوقیر حضرت امام رضاعلیه السلام می کوشید و احترام آن جناب را فروگذار نمی کرد، امّا درباطن به طور شیطنت و نفاق با آن حضرت دشمنی می کرد و به حکم آیه شریفه «هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ» دشمن واقعی بلکه سخت ترین دشمنان او بود که به حسب ظاهر به طریق محبّت و دوستی و خوش زبانی با آن حضرت رفتار می نمود امّا در باطن مثل مار و افعی آنجناب را می گزید و پیوسته کاسه های زهر به کام آن بزرگوار می رسانید،مثَل معروف است «شیطان الفقهاء فقیه الشیاطین».

لاجرم از زمانی که آن حضرت ولیعهد شد، اوّل مصیبت و اذیّت و صدمات آن حضرت شد، و در همان روزی که با آن حضرت بیعت کردند یکی از خواصّ آن حضرت گفت: من در خدمت آنجناب بودم و به جهت ظاهر شدن فضل آن حضرت مستبشر و خوشحال بودم، آن حضرت مرا به نزد خود طلبید و آهسته به من فرمود:

به این امر خوشحال مباش چه این کار به اتمام نخواهد رسید و به این حال نخواهم ماند.

و در حدیث حسن بن جهم است: چون مأمون علمای امصار و فقهای اقطار راجمع کرد که با حضرت امام رضاعلیه السلام مباحثه و مناظره نمایند و آن حضرت بر همه غالب شد و همگی اقرار به فضیلت آن جناب نمودند و از مجلس مأمون برخاست وبه منزل خود معاودت فرمود، من در خدمت آن حضرت رفتم و گفتم: خدا را حمدمی کنم که مأمون را مطیع شما گردانیده و در اکرام شما مبالغه می نماید و غایت سعی مبذول می دارد. حضرت فرمود:

یابن جهم؛ محبّت های مأمون نسبت به من، ترا فریب ندهد؛ زیرا به این زودی از روی ستم و ظلم، مرا با زهر شهید خواهد کرد، این خبری است که از پدران