صحیفه رضویه صفحه 459

أَوَّلاً، وَأَسْتَأْذِنُ رَسُولَکَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَالِهِ ثانِیاً، وَأَسْتَأْذِنُ و ثانیاً از رسول گرامی ات - که درود خدا بر او و آل او باد - اجازه می طلبم، و خَلیفَتَکَ الْإِمامَ الْمَفْرُوضَ عَلَیَّ طاعَتُهُ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی الرِّضااز جانشین تو امام و پیشوایی که اطاعت او را بر من واجب فرموده ای، )یعنی حضرت( علیّ بن موسی الرضاعَلَیْهِ السَّلامُ،(1) وَالْمَلآئِکَهَ الْمُوَکَّلینَ بِهذِهِ الْبُقْعَهِ الْمُبارَکَهِ ثالِثاً.- که سلام بر او باد - و از فرشتگانی که به این بارگاه مبارک و پربرکت موکّلند در مرحله بعدی اجازه می خواهم.ءَأَدْخُلُ یا رَسُولَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا حُجَّهَ اللَّهِ، ءَأَدْخُلُ یا مَلآئِکَهَ اللَّهِ آیا وارد شوم ای رسول خدا؟ آیا وارد شوم ای حجّت خدا؟ آیا وارد شوم ای فرشتگان الْمُقَرَّبینَ الْمُقیمینَ فی هذَا الْمَشْهَدِ، فَأْذَنْ لی یا مَوْلایَ فِی مقرّب خداوند که در این زیارتگاه اقامت دارید؟ به من - ای مولای من؛ - اجازه بده الدُّخُولِ أَفْضَلَ ما أَذِنْتَ لِأَحَدٍ مِنْ أَوْلِیآئِکَ، فَإِنْ لَمْ أَکُنْ أَهْلاًوارد شوم بهتر از اجازه ای که به یکی از دوستانت مرحمت فرموده ای، اگر من شایسته آن نباشم، لِذلِکَ، فَأَنْتَ أَهْلٌ لَهُ.

شما شایستگی آن را دارید.

پس اگر قلبت خاشع شد و اشک از چشمانت جاری گردید؛ این، نشانه اذن ورودبه حرم مطهّر است. (2)