صحیفه مهدیه صفحه 142

الْأَشْیآءِ بِکَرَمِکَ ، وَأَلْیَقُها بِما وَصَفْتَ بِهِ نَفْسَکَ فی عَطْفِکَ چیزها به کرامت و بزرگواریت ، و شایسته ترین آن ها به چیزی است که خود را به آن توصیف فرموده ای و آن لطف و مهربانی وَتَرآءُفِکَ ، وَأَنْتَ بِالْمِرْصادِ لِکُلِّ ظالِمٍ فی وَخیمِ عُقْباهُ وَسُوءِ تو است ؛ و تو در کمینگاه هستی برای هر ستمگری که او را به پایان و سرنوشتی بسیار ناهنجار و جایگاهی بد دچار کنی . مَثْواهُ . أَللَّهُمَّ وَإِنَّکَ قَدْ أَوْسَعْتَ خَلْقَکَ رَحْمَهً وَحِلْماً ، وَقَدْ بُدِّلَتْ بار الها ؛ تو ، رحمت و بردباریت را برای همه مخلوقاتت فراگیر نمودی ؛ با این که أَحْکامُکَ، وَغُیِّرَتْ سُنَنُ نَبِیِّکَ، وَتَمَرَّدَ الظَّالِمُونَ عَلی خُلَصآئِکَ، دستورات تو عوض شده ، و سنّت های پیامبرت تغییر داده شده ، و ستمکاران ، نسبت به سفارشاتت در مورد برگزیدگان وَاسْتَباحُوا حَریمَکَ ، وَرَکِبُوا مَراکِبَ الْإِسْتِمْرارِ عَلَی الْجُرْأَهِ خالصت، سرپیچی کرده اند، و حریم تو را شکستند ، و به طور دایم و پیوسته بر تو با مرکب جرأت و پررویی تاختند . عَلَیْکَ. أَللَّهُمَّ فَبادِرْهُمْ بِقَواصِفِ سَخَطِکَ، وَعَواصِفِ تَنْکیلاتِکَ، خدایا ؛ هرچه سریع تر آن ها را با صداهای سخت خشمت ، و طوفان های عقوبت و تنبیه شدیدت ، وَاجْتِثاثِ غَضَبِکَ ، وَطَهِّرِ الْبِلادَ مِنْهُمْ ، وَاعْفُ عَنْها اثارَهُمْ ، و غضب ریشه کن کننده ات گرفتار کن ، و سرزمین ها را از آن ها پاکسازی کن ، و آثار بجای مانده ایشان را از آن محو کن ، وَاحْطُطْ مِنْ قاعاتِها وَمَظانِّها مَنارَهُمْ، وَاصْطَلِمْهُمْ بِبَوارِکَ حَتَّی و فرو بریز از دشت ها و راه ها ، نشانه های ایشان را ، و آن ها را به هلاکت و نابودی ریشه کن ساز تا لاتُبْقِ مِنْهُمْ

دِعامَهً لِناجِمٍ ، وَلا عَلَماً لِامٍّ ، وَلا مَناصاً لِقاصِدٍ ، باقی نماند تکیه گاهی از آنان برای جستجوکننده و پرچمی برای روی آورنده و گریزی برای قصد کننده وَلا رآئِداً لِمُرْتادٍ . أَللَّهُمَّ امْحُ اثارَهُمْ ، وَاطْمِسْ عَلی أَمْوالِهِمْ و پیشرو و راهنمایی برای آنهایی که از دنبال می آیند . بار الها؛ نشانه های شان را محو و نابود ساز ، و دارایی ها وَدِیارِهِمْ ، وَامْحَقْ أَعْقابَهُمْ ، وَافْکُکْ أَصْلابَهُمْ ، وَعَجِّلْ إِلی و سرزمین شان را ناپدید گردان، و نسل شان را هلاک گردان ، و کمر مردان شان را سست و گسسته ساز ، و عَذابِکَ السَّرْمَدِ انْقِلابَهُمْ ، وَأَقِمْ لِلْحَقِّ مَناصِبَهُ ، وَاقْدَحْ لِلرَّشادِ بازگشت ایشان را به سرعت به طرف عذاب همیشگی ات بگردان . منصب های حق را برپا کن ، و شعله های هدایت و کمال را زِنادَهُ ، وَأَثِرْ لِلثَّارِ مَثیرَهُ ، وَأَیِّدْ بِالْعَوْنِ مُرْتادَهُ ، وَوَفِّرْ مِنَ النَّصْرِ فروزان ساز و برای انتقام و خونخواهی منتقم را برانگیز ، و کمک جویان را یاری برسان، و پیروزی های پی در پی را زادَهُ ، حَتَّی یَعُودَ الْحَقُّ بِجِدَّتِهِ ، وَتُنیرَ مَعالِمَ مَقاصِدِهِ ، وَیَسْلُکَهُ توشه اش ساز؛ تا حقّ دوباره به تازگی و شادابی اش باز گردد ، و نشانه ها و چراغ های اهدافش روشن گردد ، و أَهْلُهُ بِالْأَمَنَهِ حَقَّ سُلُوکِهِ ، إِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیْ ءٍ قَدیرٌ .(2)

حق جویان با آرامش و به طوری که شایسته است راه حق را بپیمایند؛ به راستی که تو بر هر کاری توانایی.

3قنوت حضرت امام باقر علیه السلام قنوت حضرت امام باقر علیه السلام

این قنوت را مرحوم سیّد بن طاووس در »مهج الدعوات« و مرحوم کفعمی در »البلد الأمین« از امام باقر علیه السلام نقل کرده اند :

یا مَنْ یَعْلَمُ هَواجِسَ السَّرآئِرِ ، وَمَکامِنَ

الضَّمآئِرِ ، وَحَقآئِقَ ای کسی که نسبت به خطورات نهان ، و آن چه در اندرون و باطن ها مخفی شده است ، و حقیقت و واقعیّت الْخَواطِرِ، یا مَنْ هُوَ لِکُلِّ غَیْبٍ حاضِرٌ، وَلِکُلِّ مَنْسِیٍّ ذاکِرٌ، وَعَلی آن چه در خاطر افراد است؛ آگاه هستی. ای کسی که برای هر پنهانی، حضور داری؛ هر فراموش شده ای را به یاد داری؛ بر هر کُلِّ شَیْ ءٍ قادِرٌ ، وَإِلَی الْکُلِّ ناظِرٌ ، بَعُدَ الْمَهَلُ ، وَقَرُبَ الْأَجَلُ ، چیزی توانایی و بر همه نظارت و سرپرستی می کنی؛ زمان پیشی جویی در خیر و نیکی دور گشت ، و مرگ نزدیک گردید ، وَضَعُفَ الْعَمَلُ ، وَأَرابَ الْأَمَلُ ، وَ انَ الْمُنْتَقَلُ . وَأَنْتَ یا اَللَّهُ و عمل ها ضعیف و ناتوان شده اند، و آرزوها به ناامیدی کشیده شده اند، و زمان انتقال به جهان دیگر فرا رسید. تو، ای 1 . مهج الدعوات : 69 ، البلد الأمین : 650 با اندکی تفاوت .

الْآخِرُ کَما أَنْتَ الْأَوَّلُ ، مُبیدُ ما أَنْشَأْتَ ، وَمُصَیِّرُهُمْ إِلَی الْبِلی، خدا ؛ همان گونه که آغاز هستی، پایان نیز تو هستی؛ هر چه را که ایجاد کرده ای خودت نیز نابود می سازی، و به فرسوده شدن و وَمُقَلِّدُهُمْ أَعْمالَهُمْ ، وَمُحَمِّلُها ظُهُورَهُمْ إِلی وَقْتِ نُشُورِهِمْ مِنْ پوسیدن می کشانی، و اعمال و رفتارشان را هم چون قلاده ای بر گردن شان می آویزی، و برپشت شان بار می کنی؛ تا آن گاه که بَعْثَهِ قُبُورِهِمْ عِنْدَ نَفْخَهِ الصُّورِ ، وَانْشِقاقِ السَّمآءِ بِالنُّورِ ، با دمیدن در صور اسرافیل از قبرها برانگیخته و پراکنده شوند ؛ همان زمان که آسمان ، به سبب نور روشنی شکافته می شود ، وَالْخُرُوجِ بِالْمَنْشَرِ إِلی ساحَهِ الْمَحْشَرِ ،

لاتَرْتَدُّ إِلَیْهِمْ أَبْصارُهُمْ و پس از اعلام گردهم آیی از قبر به میدان محشر می آیند؛ چشمان شان به سوی شان نمی گردد ، وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوآءٌ . مُتَراطِمینَ فی غُمَّهٍ مِمَّا أَسْلَفُوا ، وَمُطالَبینَ بِمَا و دل های شان هواست. پیوسته در اندوه و غم رفتارهای ناشایست گذشته خود غرق اند ، و به خاطر تباهی های گذشته شان مورد احْتَقَبُوا ، وَمُحاسَبینَ هُناکَ عَلی مَا ارْتَکَبُوا ، اَلصَّحآئِفُ فِی بازخواست قرار می گیرند، و در این جاست که بر آنچه مرتکب شده اند مورد حساب قرار می گیرند . نامه عمل ها به الْأَعْناقِ مَنْشُورَهٌ ، وَالْأَوْزارُ عَلَی الظُّهُورِ مَأْزُورَهٌ ، لَا انْفِکاکَ گردن ها آویخته شده ، و بارهای سنگین بر پشت هر کس نهاده شده ، و هیچ جدایی وَلا مَناصَ وَلا مَحیصَ عَنِ الْقِصاصِ قَدْ أَفْحَمَتْهُمْ الْحُجَّهُ ، و رهایی و گریزی از قصاص وجود ندارد . حجّت و دلیل روشن الهی ، همه آن ها را ساکت و لال کرده است وَحَلُّوا فی حَیْرَهِ الْمَحَجَّهِ وَهَمْسِ الضَّجَّهِ ، مَعْدُولٌ بِهِمْ عَنِ و ضجّه کنان گرفتار حیرت و سردرگمی در برابر دلیل های خداوند شده اند . آن ها را از الْمَحَجَّهِ إِلّا مَنْ سَبَقَتْ لَهُ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنی ، فَنَجا مِنْ هَوْلِ راه برگردانند ؛ مگر کسی که از پیش تر )دنیا(، مورد لطف و نیکی خداوند قرار گرفته باشد؛ چنین شخصی، از هراس و ترس الْمَشْهَدِ وَعَظیمِ الْمَوْرِدِ ، وَلَمْ یَکُنْ مِمَّنْ فِی الدُّنْیا تَمَرَّدَ ، وَلا چنین محلّی که بسیار مهمّ و جایگاه حضور است ، نجات می یابد . او در دنیا از کسانی نبود که سرپیچی کرده اند و عَلی أَوْلِیآءِ اللَّهِ تَعَنَّدَ ، وَلَهُمُ اسْتَبْعَدَ ، وَعَنْهُمْ بِحُقُوقِهِمْ تَفَرَّدَ . بر اولیای الهی عناد ورزیدند ، و

از آنان دوری کردند ، و حقّ شان را مخصوص خودشان دانستند . أَللَّهُمَّ فَإِنَّ الْقُلُوبَ قَدْ بَلَغَتِ الْحَناجِرَ، وَالنُّفُوسَ قَدْ عَلَتِ التَّراقِیَ، بار الها؛ واقعیّت آن است که قلب ها به حنجره ها رسیده است؛ روان ها به گلوگاه بالا آمده ؛ وَالْأَعْمارَ قَدْ نَفِدَتْ بِالْإِنْتِظارِ ، لا عَنْ نَقْضِ اسْتِبْصارٍ ، وَلا عَنِ و عُمرها ، با انتظار رو به پایان است ؛ این نه از روی نقض کردن و برهم زدن بینش است ، و نه به خاطر اتِّهامِ مِقْدارٍ ، وَلکِنْ لِما تُعانی مِنْ رُکُوبِ مَعاصیکَ ، وَالْخِلافِ درگیری با تقدیر ؛ بلکه ، به خاطر گناه های فراوان ، مخالفت با عَلَیْکَ فی أَوامِرِکَ وَنَواهیکَ ، وَالتَّلَعُّبِ بِأَوْلِیآئِکَ وَمُظاهَرَهِ دستورات و نواهی تو ، به بازی گرفتن اولیایت ، و پشتیبانی کردن از أَعْدآئِکَ. أَللَّهُمَّ فَقَرِّبْ ما قَدْ قَرُبَ، وَأَوْرِدْ ما قَدْ دَنی، وَحَقِّقْ دشمنانت می باشد . خدایا ؛ گرچه فرج و ظهور نزدیک است ، ولی نزدیک ترش ساز ؛ و اگرچه به نزدیکی ما رسیده است ، ولی آن را ظُنُونَ الْمُوقِنینَ ، وَبَلِّغِ الْمُؤْمِنینَ تَأْمیلَهُمْ ، مِنْ إِقامَهِ حَقِّکَ ، برسان؛ و گمان اهل یقین را محقّق ساز؛ مؤمنان را به آرزوی شان که برپایی حقّ تو ، وَنَصْرِ دینِکَ ، وَإِظْهارِ حُجَّتِکَ ، وَالْإِنْتِقامِ مِنْ أَعْدآءِکَ .(3)