صحیفه مهدیه صفحه 163

لاحَوْلَ وَلاقُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ ] الْعَلِیِّ الْعَظیمِ[، تَوَکَّلْتُ عَلَی الْحَیِّ الَّذی هیچ جنبش و توانایی نیست مگر به سبب خداوند ]بلندمرتبه بزرگ[ ؛ توکّل کردم بر )خدای( زنده ای که لایَمُوتُ، وَالْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ ]صاحِبَهً وَلا[ وَلَداً، وَلَمْ یَکُنْ هرگز نمی میرد ، و حمد و ستایش مخصوص خدایی است که ]همسر و[ فرزندی ندارد ، لَهُ شَریکٌ فِی الْمُلْکِ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ،

وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً. و در فرمانروایی شریکی برایش نیست ، و برای او از روی خواری و ذلّت ولیّ و سرپرستی نیست ؛ و به بزرگی از او یاد کن .

راوی گوید: زمان اندکی گذشت که آن مرد صحابی نزد رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بازگشت و گفت : ای رسول خدا ؛ خداوند بیماری و فقر را از من برطرف کرد .

3 - آنچه ابن فهد حلّی در کتاب »عدّه الداعی« از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم روایت کرده است :

هر کس این دعا را هر روز بعد از نماز صبح بخواند ، هیچ حاجتی از خدای تعالی نخواهد مگر آن که به آسانی برآورده شود و خداوند کارهای مهمّ او را کفایت نماید :

بِسْمِ اللَّهِ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِهِ ، وَاُفَوِّضُ أَمْری إِلَی اللَّهِ ، به نام خدا و خداوند بر محمّد و آل محمّد درود فرستد ، و کارم را به خدا واگذار می کنم؛ إِنَّ اللَّهَ بَصیرٌ بِالْعِبادِ ، فَوَقیهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا ، لا إِلهَ إِلّا همانا خدا نسبت به بندگان بیناست . پس خدا او را از بدی های آنچه مکر و حیله کرده اند محفوظ داشت ؛ هیچ خدایی جز تو أَنْتَ ، سُبْحانَکَ إِنّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ ، فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّیْناهُ نیست ؛ پاک و منزّهی تو ، همانا من از گروه ستمگران بودم ؛ پس دعای او را اجابت کردیم و او را مِنَ الْغَمِّ وَکَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنینَ ، وَحَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکیلُ ، از غم و اندوه رهانیدیم و این گونه مؤمنان را نیز نجات می بخشیم و خدا ما را کفایت می کند

و او خوب وکیلی است . فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ ، وَفَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ ، ما شآءَ اللَّهُ لا پس با نعمتی از سوی خدا و فضل و احسان در حالی که هیچ بدی به آنان راه نرسید دگرگون شدند . آنچه خدا بخواهد حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ ، ما شآءَ اللَّهُ لا ما شآءَ النَّاسُ ، ما شآءَ اللَّهُ همان شود و هیچ جنبش و توانایی نیست مگر به سبب خدا ؛ هر چه خدا بخواهد همان شود نه آنچه مردم بخواهند ؛ هر چه خدا وَإِنْ کَرِهَ النَّاسُ . حَسبِیَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبینَ ، حَسْبِیَ الْخالِقُ بخواهد همان شود ؛ هر چند مردم خوش نداشته باشند . پرورش دهنده ، مرا از پرورش یافتگان کفایت می کند ؛ مِنَ الْمَخْلُوقینَ ، حَسْبِیَ الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ ، حَسْبِیَ اللَّهُ رَبُّ آفریننده ، مرا از آفریدگان کفایت می کند ؛ روزی دهنده مرا از روزی خواران کفایت می کند ؛ خدایی که پروردگار الْعالَمینَ ، حَسْبی مَنْ هُوَ حَسْبی ، حَسْبی مَنْ لَمْ یَزَلْ حَسْبی ، جهانیان است مرا کفایت می کند. کفایت می کند مرا آن کسی که برایم کافی است؛ کفایت می کند مرا آن که همیشه کفایت می کند؛ حَسْبی مَنْ کانَ مُذْ کُنْتُ ] لَمْ یَزَلْ [حَسْبی ، حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلّا کفایت می کند مرا آنکه از ابتدایی که بودم پیوسته مرا کفایت می کند ؛ خدایی مرا کفایت می کند که جز او خدایی هُوَ ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ .

نیست؛ تنها بر او توکّل کردم و او پروردگار عرش بزرگ است .

مواظبت در مداومت این اوراد شایسته است ، زیرا که فهم و درایت و

خبر ، این اذکار و دعاها را تصدیق کرده است .(10)