صحیفه مهدیه صفحه 253

به زودی شبهه ای شما را فرا می گیرد، پس شما بدون راهنما و امامی هدایت کننده باقی خواهید ماند و نجات پیدا نمی کند مگر کسی که به وسیله »دعای غریق« خدا را بخواند .

عبداللَّه بن سنان گفت: دعای غریق چگونه است؟

حضرت فرمودند : می خوانی :

یا اَللَّهُ یا رَحْمانُ یا رَحیمُ، یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِکَ. ای خدا ؛ ای مهربان ؛ ای بخشنده ؛ ای دگرگون کننده قلبها ؛ قلب مرا

بر دین خود )و لزوم پیروی از آن( ثابت بدار .

پس گفتم : یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ وَالْأَبْصارِ ، ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِکَ .

ای دگرگون کننده قلب ها و دیده ها؛ قلب مرا در پیروی از دین خودت استوار کن.

پس حضرت فرمودند :

همانا خداوند بلند مرتبه، »دگرگون کننده قلبها و دیده ها می باشد« ، ولی تو آن طور که من می خوانم ، بخوان، یعنی به این صورت : یا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبی عَلی دینِکَ .

سیّد رحمه الله می فرماید : شاید مراد از فرمایش حضرت در مورد »الأبصار« این باشد که دگرگونی قلب ها و دیده ها مربوط به قیامت است ؛ به خاطر این که ترس و وحشت در آن روز بسیار شدید می باشد ولی ترس در زمان غیبت ، از دگرگون شدن دل ها است نه دیده ها .(17)