صحیفه مهدیه صفحه 293

جریان دعای توسّل ...

مرحوم خواجه نصیر الدین طوسی اهل قریه جهرود ساوه بوده و ولادت باسعادت او در یازدهم جمادی الاولی سال پانصد و نود و هفت در شهر طوس اتّفاق افتاده که مادّه تاریخ او با آیه کریمه » جآءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْباطِلُ إِنَّ الْباطِلَ کانَ زَهُوقاً «(2) موافق است و در هیجدهم ماه ذیحجّه سال ششصد و هفتاد و دو از این جهان درگذشت و مجموع عمر شریفش هفتاد و پنج سال بوده است .

علاّمه عراقی در کتاب »دار السلام« می نویسد : بنا بر آنچه در زبان ها افتاده و در بعضی از کتاب ها نوشته شده :

خواجه نصیر مدّت بیست سال کتابی در مناقب اهل بیت عصمت علیهم السلام تألیف نمود و آن را با خود به بغداد برد که به نظر خلیفه عبّاسی برساند .

اتّفاقاً وقتی رسید که خلیفه با ابن حاجب برای تفریح و تماشا در کنار شطّ بغداد بودند . خواجه آن کتاب را نزد خلیفه نهاد و او آن را به ابن حاجب داد و چون آن ناصبی نظر به مناقب ائمّه اطهار علیهم السلام نمود از شدّت بغض ، آن کتاب را در آب انداخت و از روی استهزا گفت : »أعجبنی تلمّه« ؛ یعنی : صدای افتادن این کتاب در آب ، مرا به تعجّب درآورد .

پس رو به آن جناب کرد

و گفت : اهل کجایی ؟

خواجه فرمود : اهل طوسم .

گفت : از گاوان یا از خران آن محلّ هستی ؟

خواجه فرمود : از گاوان آن محلّم !