صحیفه مهدیه صفحه 396

می شود، و هر چه نخواهد به هیچ وجه انجام نمی شود؛ و هیچ نیرو وَلا قُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ ، أَسْتَوْدِعُکُمَا اللَّهَ ، وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ اخِرَ الْعَهْدِ مِنّی و جنبشی جز از ناحیه خداوند، نیست؛ با شما دو عزیزم خداحافظی می کنم؛ خدا نکند این آخرین إِلَیْکُما . إِنْصَرَفْتُ یا سَیِّدی یا أَمیرَالْمُؤْمِنینَ وَمَوْلایَ ، وَأَنْتَ یا دیدارمان باشد. ای امیر مؤمنان، آقای من، مولای من؛ و نیز، تو ای أَبا عَبْدِاللَّهِ یا سَیِّدی ، وَسَلامی عَلَیْکُما مُتَّصِلٌ مَا اتَّصَلَ اللَّیْلُ ابا عبداللَّه، ای آقای من؛ در حالی از خدمت تان رهسپار وطن می شوم که سلام من بر شما همانند اتّصال شب وَالنَّهارُ ، واصِلٌ ذلِکَ إِلَیْکُما ، غَیْرُ مَحْجُوبٍ عَنْکُما سَلامی إِنْ و روز، پیوسته و متّصل خواهد بود، و به شما دو بزرگوار خواهد رسید، و امیدوارم که از رسیدن به شما باز نماند و پنهان نشود )ان شآءَ اللَّهُ، وَأَسْأَلُهُ بِحَقِّکُما أَنْ یَشآءَ ذلِکَ وَیَفْعَلَ ، فَإِنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ . شاء اللَّه(. و نیز، به واسطه حقّ شما از خدا می خواهم که این را بخواهد و انجام دهد؛ زیرا خداوند ستوده شده و شکوهمند است. اِنْقَلَبْتُ یا سَیِّدَیَّ عَنْکُما تآئِباً حامِداً للَّهِِ ، شاکِراً راجِیاً لِلْإِجابَهِ ، آقایان و سروران من ؛ در حالی از خدمتتان رهسپار و مرخص می شوم که توبه کننده، ستایشگر، سپاسگزار و امیدوار به اجابت خداوند غَیْرَ ایِسٍ وَلا قانِطٍ ، آئِباً عآئداً راجِعاً إِلی زِیارَتِکُما ، غَیْرَ هستم، و مأیوس و نا امید نیستم؛ در حالی که خدمتتان خواهم آمد و دوباره زیارتتان خواهم کرد، و از شما رو نخواهم گرداند، راغِبٍ عَنْکُما ، وَلا مِنْ زِیارَتِکُما، بَلْ راجِعٌ عآئِدٌ إِنْ شآءَ

اللَّهُ ، وَلا و نسبت به زیارت شما نیز بی میل نخواهم شد؛ بلکه، اگر خدا بخواهد دوباره بازگشت خواهم کرد؛ البتّه می دانم حَوْلَ وَلا قُوَّهَ إِلّا بِاللَّهِ . یا سادَتی رَغِبْتُ إِلَیْکُما وَإِلی زِیارَتِکُما که هیچ نیرو و جنبشی، جز از ناحیه خداوند نیست. ای سروران من؛ به شما و زیارت تان مشتاق هستم و روی آورم، بَعْدَ أَنْ زَهِدَ فیکُما وَفی زِیارَتِکُما أَهْلُ الدُّنْیا ، فَلا خَیَّبَنِیَ با آن که دنیاپرستان از شما و زیارت تان رو گردانده اند؛ خداوند نسبت به آنچه اللَّهُ ما رَجَوْتُ ، وَما أَمَّلْتُ فی زِیارَتِکُما ، إِنَّهُ قَریبٌ مُجیبٌ .(5) امیدوارم مرا محروم مگرداند و آنچه را در زیارت شما آرزو دارم ناکام نسازد ؛ در واقع، خداوند نزدیک و پاسخ دهنده است . ستایش امام علیه السلام از زیارت جامعه

ستایش مولای مان امام زمان عجّل اللَّه تعالی فرجه اززیارت جامعه کبیره

مجلسی اوّل قدس سره ، در مورد زیارت جامعه کبیره می گوید : این زیارت ، زیارتی کامل برای تمام امامان در حرم هر یک از ایشان است؛ هر گاه قصد زیارت داشته باشی ، به نیّت امامی که به زیارتش رفتی و نیز امامان دیگری که در دور و نزدیک هستند ، می توانی همگی را زیارت کنی . و اگر در هر زیارت ، یکی از امامان علیهم السلام را قصد کنی و بقیّه را بالتّبع قرار دهی بهتر است ؛ همان طور که من نیز این گونه نیّت می کنم .

در رؤیایی صادقه ، امام رضاعلیه السلام را زیارت کردم که این کار را تأیید و آن را نیکو شمرد . زمانی که به زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام مشرّف شدم و در اطراف آن روضه مقدّسه شروع به مبارزه با نفس کردم

، و به برکت آن امام عزیز ، خداوند باب مکاشفه را بر من گشود ؛ مکاشفاتی که عقل های ضعیف ، تحمّل شنیدنش را ندارند .

در آن عالم مکاشفه - و اگر می خواهی بگو بین خواب و بیداری - در حالی که در رواق عمران نشسته بودم دیدم که در سامرّاء هستم ، زیارتگاه آن دو امام علیهما السلام را دیدم که در نهایت ارتفاع و آراستگی است و بر مرقد پاک آن دو بزرگوار پوشش سبز رنگی دیدم که از لباس های بهشتیان بود و در دنیا نظیر آن را ندیده بودم .

در این حال ، مولای مان و مولای همه مردمان امام زمان صلوات اللَّه علیه را دیدم که پشت به ضریح و رو به درب حرم نشسته است . با دیدن آن حضرت ، شروع به خواندن زیارت جامعه با صدای بلند مثل مدّاحان نمودم؛ پس از پایان زیارت، آن حضرت فرمودند : زیارت خوبی است .

عرض کردم: مولای من ؛ جانم به قربانت؛ زیارت جدّ بزرگوارتان است ، یعنی زیارتی است که از ناحیه جدّ بزرگوارتان امام هادی علیه السلام به ما رسیده است ، و به قبر آن حضرت اشاره کردم .

فرمود: آری ؛ وارد شو . پس از ورود، نزدیک درب ایستادم ؛ فرمود : پیش بیا .