صحیفه مهدیه صفحه 4

نکته مهمّ

» إِنَّ هذِهِ تَذْکِرَهٌ فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ إِلی رَبِّهِ سَبیلاً «(36) . » فَاقْرَؤُوا ما تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقیمُوا الصَّلاهَ وَآتُوا الزَّکاهَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً وَما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوُهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْراً وَأَعْظَمَ أَجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحیمٌ «(37) .

همانا این یک وسیله یادآوری است؛ پس هر که خواهد راهی به سوی پروردگارش در پیش گیرد . هر چه از آن می توانید بخوانید ؛ و نماز را بپا

دارید و زکات بپردازید و برای خدا قرض و وام نیکو بدهید و )بدانید( هر خیر و خوبی که برای خویشتن پیش بفرستید ، آن را نزد خداوند بهتر و با پاداشی بزرگ تر خواهید یافت ؛ و از خداوند طلب آمرزش کنید ؛ همانا خداوند آمرزنده مهربان است .

نکته مهمّ :

امامان ما علیهم الصلاه والسلام در فضای سیاسی خاصّی قرار داشتند که حکومت ملعون و غاصب »حبتری«(38) آن را تأسیس کرده بود تا حکومت عدل علوی ، پا نگیرد .

لذا به دلیل وجود طاغوت های اُموی و عبّاسی ، فرصتی برای بیان اسرار الهی توسط امامان علیهم السلام نبود . از این رو حضرت علیّ بن ابی طالب علیه السلام - اوّلین شخصی که حقّش غصب شد ؛ فرمانروای فرمانروایان راستین - فرمودند :

کان لرسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم سرّ لایعلمه إلّا قلیل ... ولولا طغاه هذه الاُمّه لبثثت هذا السرّ .(39)

برای پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله وسلم سرّی بود که جز اندکی ، آن را نمی دانستند ... و اگر طاغوت های این امّت نبودند این سرّ را فاش و منتشر می کردم .

بدین ترتیب درمی یابیم که این اسرار را برای مردم بیان نکردند و جز برای تعداد کمی از بزرگان و برترین اولیائشان فاش نساختند ، و از آنجایی که مردم توان پذیرش و نگه داری اسرار و حقایق معنوی را نداشتند ، برای ایشان فاش کردن اسرار و حقایق ممکن نبود ؛ زیرا مردم در دولت حبتری قرار داشتند که آن هم تا ظهور حکومت الهی حضرت قائم ارواحنا فداه ادامه می یابد .