صحیفه مهدیه صفحه 71

اکنون به این روایت بسیار جالب توجّه کنید : حضرت امام سجّاد علیه السلام به ابی خالد کابلی فرمودند :

تمتدّ الغیبه بولیّ اللَّه الثانی عشر من أوصیاء رسول اللَّه صلی الله

علیه وآله وسلم والأئمّه بعده.

یا أبا خالد؛ إنّ أهل زمان غیبته ، القائلین بإمامته ، المنتظرین لظهوره أفضل أهل کلّ زمان ، لأنّ اللَّه تعالی ذکره أعطاهم من العقول والأفهام والمعرفه ما صارت به الغیبه عندهم بمنزله المشاهده وجعلهم فی ذلک الزمان بمنزله المجاهدین بین یدی رسول اللَّه صلی الله علیه وآله وسلم بالسیف ، اولئک المخلصون حقّاً وشیعتنا صدقاً والدعاه إلی دین اللَّه سرّاً وجهراً .

وقال علیه السلام : انتظار الفرج من أعظم الفرج .(133)

غیبت نسبت به دوازدهمین نفر از اوصیاء رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و امامان بعد از او امتداد پیدا می کند و طولانی می شود .

ای ابا خالد؛ به راستی که اهل زمان غیبت او که به امامت ایشان معتقدند و منتظر ظهور او می باشند برترینِ اهل هر زمان هستند . زیرا که خداوند - که یادش بزرگ باد - آن چنان به آنان عقل و فهم و معرفت عنایت نموده است ، که مسئله غیبت برای آنان به منزله مشاهده گردیده و خداوند آنان را در آن زمان به منزله کسانی قرار داده است که پیشاپیش رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم با شمشیر جنگیده اند ، آنان حقیقتاً صاحبان اخلاص ، و شیعیان راستین ما و دعوت کنندگان به دین خدا در نهان و آشکار می باشند .

و حضرت سجّاد علیه السلام فرمودند : انتظار فرج از بزرگ ترین نوع فرج است .

امام سجّاد علیه السلام در این روایت کسانی را که در زمان غیبت امام زمان ارواحنا فداه زندگی می کنند ولی مسئله غیبت نتوانسته آنان را در قید و بند غفلت اسیر کند و در انتظار ظهور آن بزرگوار

به سر می برند ، برترین مردمان هر زمان معرّفی فرموده اند ، زیرا آنان توانسته اند با عقل و فهم و معرفتی که خداوند به آنان داده است نه تنها گرفتار عادت اجتماعیِ غفلت از امام زمان ارواحنا فداه نباشند ، بلکه توانسته اند آن چنان در حالات روحی خود تحوّل ایجاد کنند که مسأله غیبت برای آنان همچون مشاهده شود .