شرحی بر دعای ندبه صفحه 154

زیـرا از تـهـذیـب نـفـس و انـجـام وظـیـفـه دیـنـی اثـر عـظـیـمـی در نـفـس پـیـدا مـیـشـود و رسول خدا فرمود ! من اخلص لله اربعین صباحا فجر الله ینابیع الحکمة من قلبه علی لسـانـه ( 456 ) . یـعـنـی هـر کـه چـهـل روز کـار و عـمـل خـود را خـالص بـرای خـدا گـردانـد خـداونـد مـتـعـال چـشـمـه هـای حـکـمـت را از دل او بر زبانش جاری سازد .

و در ایـن بـاره دعـائی هـم در کـتـب ادعـیـه از جمله در کتاب مفاتیح الجنان مرحوم محدث قمی نقل شده که خواندن آن بعد از نماز صبح بعنوان تعقیب وارد شده و آن دعا صدرش این است اللهم بلغ مولای صاحب الزمان صلوات الله علیه .

هـل یتصل یومنا منک بغده فنحظی

( آیـا امـروز مـا از تـو بفردایش میرسد که بهره مند شویم یعنی امروزی که ما بفراق تو نشسته ایم بفردائی میرسد که بدیدار جمالت محظوظ و بهره مند گردیم ) .

و متی نرد مناهلک الرویة فنروی

( کی میشود که بر چشمه سارهای سیراب کننده تو وارد شویم پس سیراب شویم ) یعنی آیـا ایـن زمـان انـتـظـار مـا بـزودی بـسـر خـواهـد آمـد کـه مـا بوصال جویبارهای رحمت تو در آئیم و سیراب شویم و هر چه زودتر این انتظارمان بسر آید .

متی ننتفع من عذب مائک فقد طال الصدی

( چـه وقـت مـا از آب عـیـن گـوارای تـو بـهـره مـنـد مـیـشـویـم کـه البـتـه تـشـنـگـی بـطول انجامیده ، و بعبارت دیگر کی میشود ، که ما تشنگان جرعه وصالت ، از چشمه آب زلال ظهور تو سیراب گردیم که این عطش ما طولانی گشت ) .

متی نغادیک و نراوحک فتقر عیوننا

( کـی مـیـشـود کـه ما با تو صبح و شام کنیم و چشمانمان روشن گردد ، که در هر صبح و شـام هـمـیـشـه بـخـدمـتـت بـاشـیـم و چـشـمـانـمـان بـجـمـالت روشـن و دل های ما شیعیان شاد گردد ) .