شرحی بر دعای ندبه صفحه 175

تـرجـمـه !

( بـار خـدایـا مـیـان مـا و او را اتصال و پیوند ده باتصالی که ما را برفاقت پشتیبان ( پدارنش ) برساند ) .

شـرح ! مـراد از ایـن پـیـونـد و اتـصـال پـیـونـد و اتـصـال مکانی و زمانی نیست ، بلکه تناسب و توافق اخلاقی و روحی است که سبب قرب مـقـا مـی مـیشود و از متابعت احکام الهی و سنن و آداب نبوی بدست می آید . و سابقا در بیان جـمـله و مـرافـقـة الشـهـداء مـن خـلصـائک و ذکـر آیـه شـریـفـه و مـن یـطع الله و الرسـول فـاولئک مـع الذیـن - الآیـة گـفـتـیـم کـه طـاعـت خـدا و رسول باعث رفاقت و هم نشینی با نیکان می گردد .

مرا امید وصال تو زنده میدارد

و گرنه هر دمم از هجر توست بیم هلاک

و اجعلنا من یاءخذ بحجزتهم و یمکن فی ظلهم

ترجمه !

( و ما را از آن کسانی قرار ده که چنگ بدامان آنان زده و در سایه آنان زیست می کنند ) .

شـرح ! اصـل لغـت حجزة - بضم حاء و سکون جیم و فتح زای - بمعنای ذگمه و جای بـسـتـن و گـره زدن لبـاس است ، و بطور استعاره اعتصام و تعلق و تمسک و چنگ زدن به چـیـزی را هـم حـجـزه گـویـنـد . و در مـجـمـع البـحـریـن در لغـت حـجـزه از رسـول خدا صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمود ! خذوا بحجزة هذا الانزع یعنی عـلیـا فـانه الصدیق الاکبر و الفاروق الاعظم یعنی بگیرید و متشبث شوید بدامن این انـزع ( کـه جـلو سـرش مـود نـدارد ) یـعنی علی ( علیه السلام ) که او است صدیق اکبر و فاروق اعظم .

و روایـاتـی در ایـن باب آمده که مؤ منین باید بدامان اولیای خدا و ائمه اطهار چنگ زنند و بـدان مـتـمـسـک شوند از جمله در ص 65 مجلد هفتم بحار ( 507 ) از علی بن الحسین علیهما السـلام اسـت کـه فـرمـود ! البـتـه روز قـیـامت ما بنور پیغمبرمان متمسک میشویم ، و پیغمبر ما از نور پروردگارش استفاده می کند ، و حجزة همان نور است ، شیعیان ما بوسیله نور ما بهره مند میشوند ، هر کس از ما جدا شود هلاک گردد ، و هر کس متابعت و پیروی ما را نماید نجات یابد ،