شرحی بر دعای ندبه صفحه 94

شـرح ! بـرای روشـن شـدن ایـن حـقیقت و معلوم بودن این اوصاف در ائمه معصومین و رهبران حقیقت ، محتاج به ذکر یک مقدمه و ناگزیر از بیان آن هستیم .

بـدانـکه یکی از بزرگترین نعمت های الهی در این عالم دنیا برای موجودات به خصوص مـوجـودات ذی حـیـات نـور خـورشـیـد و مـاه و سـتـارگـان اسـت کـه فـرمـود هـو الذی جـعـل الشـمـس ضـیـاء و القـمر نورا . ( 285 ) و بالحس و الوجدان معلوم و محقق است که اگـر ایـن نـور و روشـنائی نبود و این زمین در ظلمت و تارکی بود هیچ فردی از افراد ذی حیات وجود نداشت و قادر بر انجام امور زندگانی و حیات خود نبود .

و هـمـچـنـیـن اگـر انـوار مـضـیـئه الهـیـه نـبـود ظـلمـت ضـلالت و تـاریـکـی جـهـل و ناانی عالم را فرا گرفتهت بود ، و احدی قدرت بر تامین سعادت زندگی خود در دنـیـا و آخـرت نـداشـت . و هـمـانـطـوری کـه راه نـمـای راه بـیـابـان جـهـل و ضـلالت بـه وسـیـله انـوار طـیـبـه الهـیـه اسـت کـه در تـفـسـیـر آیـه 16 سـوره نـحل می فرماید ! و علامات و بالنجم هم یهتدون و علامتهائی و به وسیله ستارگان درخشنده هدایت می شوند ، در تفسیر برهان راوی از حضرت رضا علیه السلام از بیان این آیـه مـبـارکـه سـئوال کـرد ؟ حـضـرت فرمود ! ( ( مائیم علامت ها و نشانه ها ، و ستاره درخشنده رسول خدا است .

در مـجـلد 7 بحار الانوار ص 107 ( 286 ) از جابر انصاری روایت شده که روزی پیغمبر خـدا صـلی الله عـلیـه و آله و سـلم پـس از نماز صبح کمه ما با او خواندیم ، روی به ما کـرد و شـروع بـه صـحـبـت نـمـود و گـفـت ! ای مـردم کسی که خورشید را از دست داد و خورشید غروب کرد ) باید متمسک به ماه شود ( و از نور ماه استفاده کند ) ، و کسی ماه را هم از دست داد و ماه ناپدید شد ) باید از دو ستاره فرقدان ( دو ستاره روشن قطبی ) اسـتـفاده کند . جابر گوید من و ابو ایوب انصاری از جا برخاستیم وانس بن مالک هم با ما بود گفتیم ! یا رسول الله شمس کیست ؟

گـفـت مـن هـسـتـم ، و در تـوضـیـح آن فـرمـود خـداونـد مـتـعـال ما را که آفرید ، همچون ستاره درخشنده آسمان قرار داد که چون ستاره ای غروب کد ستاره دیگر طلوع نماید .

پس چون من به منزله خورشیدم وقتی که از میان شما بروم . بایستی شما از ماه بهره مند شوید . گفتیم پس ماه کیست ؟ فرمود ! برادرم و وصی و یاور و ادا کننده دینم ، و پدر اولادم ، و جـانـشـین من از میان اهل بیتم علی است . گفتیم پس فرقدان کیانند ، فرمود ! حسن و حسین ، سـپـس گـفـت ایـنـهـا و فـاطـمـه کـه سـتـاره درخـشـنـده زهـرا اسـت عـتـرت واهـل بـیـت مـنـنـد ، ایـنـهـا با قرآنند و از هم جدا نشوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد گردند .

این اعلام الدین و قواعد العلم

تـرجـمـه !

کـجـایـنـد نـشـانـه هـا و راهـنـمایان ) دین و اساس و ارکانهای علم و دانش

شـرح ! اعـلام جـمـع عـلم و عـلامـات جـمع علامة به معنای نشانه راه است همانند کوه که راه بیابان به وسیله آن ظاهر و نمایان شود ، از این نظر هم سـالار هـر قـوم ، و رهـبـر و پـیـشـوا را علم خوانند . و منظور از اعلام الدین همان ائمه مـعصومین علیهم السلام هستند که به برکت وجودشان راههای هدایت از بیابانهای ضلالت مـعـلوم و هـویـدا مـی شـود و بـه مـتـابـعـت و پـیـروی از افعال و اقوال آنان راه نجات و سعادت پیموده می شود .