مشکات الانوار صفحه 76

فصل اول: «در فضیلت تسبیحات اربع است»

به سند معتبر از حضرت امام حسن‌علیه السلام منقول است که: «جمعی از یهود به خدمت حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم آمدند و اعلم ایشان از چند مسأله سؤال نمود، و چون جواب شنید[ند] مسلمان شدند. و از جمله مسأله ها این بود که پرسید: یا محمدصلی الله علیه وآله وسلم! مرا خبر ده از کلماتی که حق تعالی آنها را برای حضرت ابراهیم‌علیه السلام اختیار نمود در هنگامی که خانه کعبه را بنا کرد، حضرت فرمود: بلی، این کلمات بود: «سُبْحانَ اللَّه وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ».

یهودی پرسید: چه ثواب دارد کسی که این کلمات را بگوید؟ حضرت فرمود: چون بنده، سبحان اللَّه می‌گوید، با او تسبیح می‌گویند آنچه در زیر عرشند، پس به گوینده تسبیح ده برابر ثواب تسبیح آنها عطا می‌کند. و چون الحمدللّه می‌گوید، حق تعالی نعیم دنیا را به او کرامت می‌فرماید و وصل می‌کند آن را به نعیم آخرت، و این کلمه‌ای است که چون اهل بهشت داخل بهشت می‌شوند این کلمه را می‌گویند، و سخنانی که در دنیا می‌گفته‌اند همه منقطع می‌شود به غیر این سخن.

و اما «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» پس بهشت جزای آن است، چنانچه حق تعالی می‌فرماید: «هَلْ جَزآءُ الْاِحْسان اِلاَّ الْاِحْسان» یعنی نیست جزای «لااِلهَ اِلاَّ اللَّه» مگر بهشت. یهودی گفت: راست می‌گویی ای محمدصلی الله علیه وآله وسلم!(476)

به سند معتبر دیگر از حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم منقول است که: «هر که «سبحان اللَّه» می‌گوید، حق تعالی برای او در بهشت درختی غرس می‌نماید؛ و کسی که «اَلْحمْدُ لِلَّه» می‌گوید، درختی برای او می‌کارد؛ و کسی که «لا اله الا اللَّه» می‌گوید، درختی برای او می‌کارد؛ و کسی که «اللَّه اکبر» می‌گوید، درختی برای او غرس می‌نماید.

شخصی از قریش به حضرت عرض نمود: پس ما در بهشت درخت بسیار داریم. حضرت فرمود: بلی؛ ولیکن بپرهیزید از این که آتشی بفرستید که آن درختان را بسوزاند، زیرا که حق تعالی می‌فرماید که: ای گروه مؤمنان! اطاعت نمایید خدا و رسول را و باطل مَکنید عملهای خود را».(477)

و به سند معتبر از حضرت امیرالمؤمنین‌علیه السلام منقول است که: «فقرا به خدمت حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم آمدند و گفتند: یا رسول اللَّه! اغنیا را مالی هست که به آن بنده آزاد کنند، و ما نداریم؛ و ایشان را مالی هست که به آن حج کنند، و ما را نیست؛ و ایشان مال دارند که به آن تصدق کنند،و ما نداریم؛ و ایشان مال دارند که به وسیله آن در راه خدا جهاد کنند، و ما نداریم.

حضرت فرمود: هر که صد مرتبه «اللَّه اکبر» بگوید بهتر است از صد مرتبه بنده آزاد کردن، و هر که صد مرتبه «سبحان اللَّه» بگوید بهتر است از صد شتر با خود بردن به حج که بکشند آنها را از برای خدا، و هر که صد مرتبه «الحمدللّه» بگوید بهتر است از صد اسب که زین و لجام کرده مردم را سوار کنند و به جهاد فرستند، و هر که صد مرتبه «لااِله اِلاَّ اللَّه» بگوید کسی از او در آن روز عملش بهتر نباشد مگر کسی که زیاده از صد مرتبه بگوید. پس چون این خبر به اغنیا رسید ایشان نیز این اعمال را بجا آوردند. فقرا به خدمت آن حضرت آمدند و گفتند که اغنیا نیز این کارها کردند؛ حضرت فرمود که این فضل خداست به هر که می‌خواهد عطا می‌فرماید».(478)

و به سند معتبر از حضرت امام رضاعلیه السلام منقول است که: «حق تعالی بر خود واجب گردانیده است که هر مؤمنی صد مرتبه «اللَّه اکبر» بگوید و صد مرتبه «الحمدللّه» و صد مرتبه «سبحان اللَّه» و صد مرتبه «لا اِلهَ الاَّ اللَّه» بگوید و صد مرتبه صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد، پس بگوید «اللّهُمَّ زَوِّجْنی مِنَ الْحُورالْعینِ» البته حق تعالی حوریّه‌ای در بهشت به او کرامت فرماید؛ و این پانصد کلمه مهر آن حوریّه باشد. پس از این جهت حق تعالی به حضرت رسول‌صلی الله علیه وآله وسلم و حی فرمود که مِهر زنان مؤمنه را پانصد درهم، سنّت گرداند».(479)

و به سند معتبر منقول است که: بسیار بگویید: «لااِلهَ اِلاَّ اللَّه وَاللّهُ اَکْبَر» را که هیچ چیز نزد خدا محبوب‌تر از این دو کلمه نیست».(480)