زمان و مکان دعا برای حضرت صاحب الزمان علیه السلام صفحه 105

افتند و از فراقش متألّم شوند، و درباره اش دعا کنند، بلکه به محلّ توقّف و منزلگاه او مأنوس گردند، چنان که گفته شده:

أَمُرُّ عَلی جِدارِ دِیارِ لَیْلی

أُقَبِّلُ ذَا الجِدارَ وَذَا الدِّیارا

فَما حُبُّ الدِّیارِ شَغَفْنَ قَبْلِی

وَلکِنْ حُبُّ مَنْ سَکَنَ الدِّیارا

بر دیوارهای دیار لیلی می گذرم، دیوارها و دیارش را می بوسم. محبت شهر و دیار دلم را شیفته ننموده، ولی محبت آن که در این دیار سکونت گرفته، دلم را شیدا کرده است.

و نیز در همین معنی گفته شده:

وَمِنْ مَذْهَبِی حُبُّ الدِّیارِ لِأَهْلِها

وَلِلنّاسِ فِیما یَعْشِقُونَ مَذاهِبُ

و از شیوه من، دوست داشتن شهر و دیاری به خاطر اهل آن است و مردم در آنچه عشق می ورزند، شیوه های گوناگونی دارند.

پس شایسته است که مؤمن مخلص هرگاه به سرداب مبارک وارد شد، یا یکی از اماکن توقف آن حضرت را زیارت کرد، به یاد صفای مولایش باشد و ویژگی های جمال و جلال و کمال آن بزرگوار را در خاطر بیاورد و توجه کند که آن جناب از ظلم و تجاوز اهل عناد و گمراهان در چه وضعی به سر می برد و از تصوّر آن احوال کاملاً متأثّر گردد و از درگاه خدای قادر متعال بخواهد که گشایش امر قیام مولایش را آسان کند و امید او را از جهت دفع دشمنان و یاری دوستانش برآورده سازد.

اضافه بر این که، آن اماکن مقدّسه و جاهای یاد شده، محل های عبادت