زمان و مکان دعا برای حضرت صاحب الزمان علیه السلام صفحه 88

تا این که از همه نمازهای مان فراغت یافتیم، آن گاه به دعا کردن پرداخت و من بر دعایش آمین می گفتم تا این که سپیده دم فرا رسید، پس آن جناب اذان و اقامه گفت و بعضی از غلامان خود را فراخواند، جلو ایستاد و ما پشت سرش قرار گرفتیم و نماز صبح را به جای آورد، در رکعت اوّل سوره فاتحه الکتاب و سوره قدر، و در رکعت دوم سوره فاتحه الکتاب و سوره توحید را قرائت کرد. و چون از تسبیح و تحمید و تقدیس و ثنای خدای تعالی فراغت یافتیم و بر رسول خداصلی الله علیه وآله درود فرستادیم و برای تمام مؤمنین و مؤمنات و مسلمین و مسلمات اوّلین و آخرین دعا کردیم، آن حضرت به سجده افتاد، ساعتی طولانی جز نفس کشیدن چیزی از او نمی شنیدم، سپس شنیدم که می گفت: «لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُقَلِّبَ القُلُوبِ وَالأَبْصارِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ خالِقَ الخَلْقِ بِلا حاجَهٍ فِیکَ إِلَیْهِمْ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُبْدِئَ الخَلْقِ لا یَنْقُصُ مِنْ مُلْکِکَ شَیْ ءٌ. لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ باعِثَ مَنْ فِی القُبُورِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُدَبِّرَ الأُمُورِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ دَیّانَ الدِّینِ وَجَبّارَ الجَبابِرَهِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُجْرِیَ المآءِ فِی الصَّخْرَهِ الصَّمّاء، لا إِلهَ إلّا أَنْتَ مُجْرِیَ المآءِ فِی النَّباتِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُکَوِّنَ طَعْمِ الثِّمارِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُحْصِی عَدَدِ القَطْرِ وَما تَحْمِلُهُ السَّحابُ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُحْصِی عَدَدِ ما تَجْرِی بِهِ الرِّیاحُ فِی الهَوآءِ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُحْصِی ما فِی البِحارِ مِنْ رَطْبٍ وَیابِسٍ، لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ مُحْصِی ما یَدُبُّ فِی ظُلُماتِ البِحارِ وَفِی أَطْباقِ الثَّری أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ سَمّاکَ الَّذِی سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الغَیْبِ عِنْدَکَ وَأَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی إِذا دُعِیتَ بِهِ أَجَبْتَ وَإِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَیْتَ، وَأَسْأَلُکَ بِحَقِّکَ عَلی مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَیْتِهِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ وَبَرَکاتُکَ