- مقدمه ناشر 1
- 1 - بعد از هر نماز واجب 2
- 1 - بعد از هر نماز واجب 2
- اوقات و حالات تأکید شده برای دعا 2
- توضیح 9
- دوم 9
- اول 9
- سوم 10
- تتمّه ای پرسود 11
- 2 - بعد از نماز ظهر 13
- 2 - بعد از نماز ظهر 13
- دوم 17
- ششم 17
- سوم 17
- اول 17
- چهارم 17
- پنجم 17
- دوازدهم 18
- دهم 18
- یازدهم 18
- نهم 18
- هفتم 18
- سیزدهم 18
- هشتم 18
- چهاردهم 19
- 3 - بعد از نماز عصر 19
- 5 - بعد از هر دو رکعت از نماز شب 22
- 6 - در قنوت نمازها 24
- یک 24
- 6 - در قنوت نمازها 24
- دو 27
- سه 29
- چهار 31
- پنج 34
- هفت 39
- شش 39
- هشت 41
- نُه 45
- ده 46
- یازده 47
- دوازده 49
- 7 - در حال سجده 50
- 8 - در سجده شکر 52
- 10 - آخرین ساعت از هر روز 57
- 11 - روز پنج شنبه 59
- یکم 61
- چهارم 61
- پنجم 61
- سوم 61
- 12 - شب جمعه 61
- دوم 61
- الف) بعد از نماز صبح 62
- 13 - روز جمعه 62
- 13 - روز جمعه 62
- ششم 62
- ج) هنگام رفتن به مسجد 64
- ب) هنگام زوال ظهر 64
- د) بعد از نماز عصر 64
- و) در خطبه نماز جمعه 65
- ز) آخرین ساعت روز جمعه 65
- ه) در قنوت ظهر و نماز جمعه 65
- تکمیل 67
- 14 - روز نوروز 68
- 16 - روز عید فِطر 68
- 15 - روز عرفه 68
- 17 - روز اضحی (= قربان) 70
- 18 - روز دحو الارض (گسترده شدن زمین) 72
- 19 - روز عاشورا 73
- 20 - شب نیمه شعبان 74
- 21 - روز نیمه شعبان 75
- 22 - تمام ماه رمضان 76
- 23 - شب ششم ماه رمضان 81
- 24 - روز هشتم ماه رمضان 83
- 25 - شب دوازدهم ماه رمضان 84
- 26 - روز سیزدهم ماه رمضان 85
- 27 - روز هیجدهم و شب نوزدهم ماه رمضان 87
- 28 - روز بیست و یکم ماه رمضان 87
- 29 - بعد از ذکر مصیبت سیّد الشهداءعلیه السلام 92
- 30 - بعد از زیارت آن حضرت علیه السلام 92
- 31 - پس از گریستن از ترس خدای تعالی 93
- 33 - هنگام وارد شدن غم و اندوه 94
- 32 - پس از تجدید هر نعمت و زوال هر محنت 94
- 34 - در سختی ها و گرفتاری ها 95
- سوم 95
- 34 - در سختی ها و گرفتاری ها 95
- دوم 95
- اول 95
- 36 - پیش از دعا برای خود و خانواده خود 96
- چهارم 96
- 35 - پس از نماز تسبیح 96
- 37 - روز غدیر 97
- 38 - مطلق اوقات شریفه و شبها و روزهای متبرکه 99
- 39 - هنگام حضور در مجلس مخالفین و غاصبین حقوق امامان 100
- 40 - چهل روز مداومت به دعا برای فرج 101
- امّا به طور عام 101
- 40 - چهل روز مداومت به دعا برای فرج 101
- و امّا به طور خاص 101
- 41 - ماه محرّم 102
- اشاره 103
- 1 - مسجد الحرام 103
- 2 - عرفات 104
- 3 - سرداب 104
- 4 - جاهای منسوب به آن حضرت علیه السلام 104
- 5 - حرم حضرت سید الشهداءعلیه السلام 106
- 7 - حرم عسکریین علیهما السلام 107
- 6 - حرم مولایمان حضرت رضاعلیه السلام 107
- 8 - حرم هر یک از امامان علیهم السلام 108
1- 57. اقبال الاعمال، 200 - 201.
بزرگوار روایت شده، دعا برای آن حضرت هم - به طور خاصّ - رسیده است، که همه یا قسمتی از آن ها را در بخش هشتم کتاب ان شاء اللَّه تعالی خواهیم آورد.
و نیز شاهد بر این، عقل و عرف می باشد، زیرا که بین مردم چنین متعارف است که چون در پیشگاه بزرگان حاضر شوند، برای آنان دعا می کنند. پس شایسته است که مؤمن آشنا به شیوه متداول بین مردم، چون خود را در پیشگاه مولایش حاضر می نماید تا او را زیارت کند، از این امر غافل نماند، به ویژه آن که بداند این کار موافق تمایل قلبی و مطابق با خواسته او است، به مقتضای توقیع رسیده از ناحیه مقدّس او که پیش تر روایت را آوردیم که فرموده: «وَأَکْثِرُوا الدُّعآءَ بِتَعْجِیلِ الفَرَجِ»؛ و بسیار دعا کنید برای زودتر رسیدن فرج.
31 - پس از گریستن از ترس خدای تعالی
زیرا که این هنگام نزدیک ترین حالات است و جای استجابت دعاها می باشد، پس شایسته است که مؤمن با دعا کردن برای مولایش او را یاد کند تا اندکی از حقوق واجب آن حضرت را ادا کرده باشد.
و شاهد بر این است آنچه در وسائل - ابواب قواطع الصلاه - از محمد بن علی بن الحسین - شیخ صدوق قدس سره - به سندش از منصور بن یونس بزرج آمده که: از امام صادق علیه السلام پرسیدم درباره کسی که در نماز واجب، خودش را به گریستن بزند تا این که گریه کند [چه صورت دارد؟] فرمود: به خدا سوگند!