سفری به خاکساری: پژوهشی پیرامون حج و عمره بر اساس آیات و روایات جلد 2 صفحه 137

حق متعال زانو بزنند و لب به اعتراف به نافرمانی بگشایند و ذلیلانه بخشش گناهانشان را از او بخواهند. اساساً این صحرا را «عرفات» نامیده اند برای آنکه جایگاه «اعتراف» است. امام صادق فرمودند:

اِنَّ جَبرَئیلَ خَرَجَ بِاِبراهیمَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیهِ یَومَ عَرَفَهَ فَلَمَّا زالَتِ الشَّمسُ قالَ لَهُ جَبرَئیلُ: یا اِبراهیمُ! اعتَرِف بِذَنبِکَ وَاعرِف مَناسِکَکَ فَسُمِّیَت عَرَفاتٍ لِقَولِ جَبرَئِیلَ «اعتَرِف» فَاعتَرَفَ.(1)

جبرئیل ابراهیم را روز عرفه خارج نمود، پس هنگامی که ظهر فرا رسید جبرئیل به او گفت: «ای ابراهیم! به گناهت اعتراف کن و مناسک [حج] خود را بشناس!» پس [عرفات]، عرفات نام گرفت به خاطر گفتار جبرئیل [به او] که گفت: «اعتراف کن!» پس [او] اعتراف کرد.

حکمت وقوف در عرفات از ظهر تا غروب روز نهم

زمان وقوف در عرفات نیز از حکمت ویژه ای برخوردار است. امیرمؤمنان علیه السلام فرمودند: یکی از یهودیان - که عالم ترین آنها نیز بود - به حضور پیامبر اکرم رسید و پرسید که: «چرا خداوند به وقوف در عرفات بعد از عصر فرمان داده است؟»

حضرت به او فرمودند:

أِنَّ العَصرَ هِیَ السَّاعَهُ الَّتِی عَصَی فیهَا آدَمُ رَبَّهُ وَ فَرَضَ اللهُ عَزَّوَجَلَّ عَلَی أُمَّتِیَ الوُقُوفَ وَالتَّضَرُّعَ وَالدُّعاءَ فی أَحَبِّ