ادعیه و آداب حرمین شریفین در عمره مفرده با ترجمه فارسی صفحه 120

ای پذیرنده بیچاره ای غمزدا ای بزرگ احسان ای دانای فِی السِرِ، یا جَمِیلَ السِتْرِ، اسْتَشْفَعْتُ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ إِلَیْکَ، اسرار نهان ای نیکو پرده‌پوش شفیع گردانم نزد تو جود و کرمت را وَتَوَسَّلْتُ بِحَنانِکَ، وَتَرَحُّمِکَ لَدَیْکَ، فَاسْتَجِبْ دُعائِی، وَلا و توسل جستم به حضرتت و به مهربانیت در پیش تو پس دعایم مستجاب کن و امیدم را تُخَیِّبْ فِیکَ رَجائِی، وَتَقَبَّلْ تَوْبَتِی، وَکَفِرْ خَطِیئَتِی، بِمَنِکَ درباره خودت به نومیدی مبدل مکن و توبه‌ام را بپذیر و گناهم را به کرم و مهربانی وَرَحْمَتِکَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ».

خود نادیده گیر ای مهربانترین مهربانان.»

مناجات شاکین‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

«إِلهِی إِلَیْکَ أَشْکُو نَفْساً بِالسُّوءِ امَّارَةً، وَإِلَی الْخَطِیئَةِ «خدایا به سوی تو شکایت آورم از نفسی که مرا همواره به بدی مُبادِرَةً، وَبِمَعاصِیکَ مُولَعَةً، وَ لِسَخَطِکَ مُتَعَرِّضَةً، تَسْلُکُ