ادعیه و آداب حرمین شریفین در عمره مفرده با ترجمه فارسی صفحه 280

ترتیبی که ذکر شد. وپس از آن بگوید:

«یا مَنْ أَمَرَ بِالْعَفْوِ، یا مَنْ یُحِبُّ الْعَفْوَ، یا مَنْ یُعْطِی عَلَی «خداوندا! ای‌آنکه به بخشش دستورداده‌ای، ای‌آنکه بخشش را دوست‌داری، ای‌آنکه بربخشش الْعَفْوِ، یا مَنْ یَعْفُو عَلَی الْعَفْوِ، یارَبَّ الْعَفْوِ، الْعَفْوَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ».

پاداش می‌دهی، ای‌آنکه هرکس را که عفو کند، او راعفومی‌کنی، ای پروردگار بخشنده، الْعَفْو، الْعَفْو، الْعَفْو.»

و مستحب است در گریه کردن بکوشد و خود را به گریه وا دارد، ودر حال سعی دعا بسیار کند، وبخواند این دعا را:

«اللَّهُمَّ إِنِی أَسْأَلُکَ حُسْنَ الظَّنِّ بِکَ عَلی کُلِّ حَالٍ، وَصِدْقَ «خداوندا! از تو می‌خواهم که در هر حال مرا نسبت به خود حسن ظن عنایت کنی، و نیت النِّیَّةِ فِی التَّوَکُّلِ عَلَیْکَ».

صادق در توکل بر تو را خواستارم.»