حج از میقات تا میعاد صفحه 112

زین‌العابدین علیه السلام (1) و سایر عارفان و اولیا، که سفارش شده، انسان پیراهن کعبه را بگیرد و دعا و توسل و التماس به پیشگاه خداوند نماید.

در روایتی می‌خوانیم که، از «محمد بن عثمان عمروی»، (یکی از نائبان خاص امام زمان علیه السلام) سؤال شد: آیا حضرت صاحب الأمر (عج) را دیده‌ای؟

وی پاسخ داد: بارها آن حضرت را دیده‌ام و یک بار هم آن حضرت را در «مُستجار» دیدم که دامن پیراهن کعبه را به دست گرفته بود و به درگاه خداوند ناله و استغاثه می‌کرد: خدایا! به آنچه به من وعده دادی، لباس عمل بپوشان تا از دشمنانت انتقام بگیرم.(2)

همانطور که هر زائر مؤمن و دردمندی، خودآگاه و ناخودآگاه، دامن پیراهن کعبه را به دست می‌گیرد و به طلب مغفرت و پناه‌جویی می‌پردازد و «غم دل به دوست می‌گوید» با این عمل مطلوب، اسراری را با خالق خویش در میان می‌گذارد.

فیض کاشانی می‌نویسد: وقتی دست به دامان پیراهن کعبه می‌زنی، در واقع تصمیم به الحاح و التماس داری، التماس برای تقاضای آمرزش و درخواست آرزوها، مثل گناه کاری که به دامن کسی که نسبت به او خطا کرده چنگ می‌زند و در حالی که می‌داند کسی جز او پناهگاه او نیست، التماس می‌کند تا از خطا و لغزش وی صرف‌نظر کند و او را مورد آمرزش قرار دهد. (3)

12- جرعه زَمْزَم‌

1- 1. بحارالانوار، ج 96، ص 198- 197
2- 2. من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 307، وسائل الشیعه، ج 9، ص 360
3- 3. محجة البیضاء، ج 2، ص 203