حج از میقات تا میعاد صفحه 47

زائران دل‌باخته‌ای که از قبل با وضو و غُسل تن را تطهیر کرده‌اند، اکنون با نماز نیایش و استغفار و توبه و اشک شوق چشم، به شست و شوی جان می‌پردازند، تا با احرام، از همه کس و همه چیز محروم گردند و به خدا مربوط شوند.

مردم دیده ما، جز به رُخت ناظر نیست دل سرگشته ما، غیر تو را ذاکر نیست

اشکم، احرام طواف حرمَت می‌بندد گرچه‌از خون‌دل ریش، دمی‌ظاهر نیست (1)

2- لبّیک صحیح‌

اشاره

پس از پوشیدن لباس احرام، واجب است همه زائران، بدین‌گونه «لبّیک» بگویند: لَبَّیْکَ، اللَّهُمَّ لَبَّیْکَ، لَبَّیْکَ، لا شَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ، إِنَّ الْحَمْدَ وَالنّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکُ، لا شَرِیکَ لَکَ لَبَّیْکَ (2).

یعنی، آری، خدایا آری، آری برای تو شریکی وجود ندارد، آری این‌چنین است و به راستی، حمد و ستایش بندگان به تو اختصاص دارد و همه نعمت‌های عالم هستی و حاکمیّت بر جهان، از آنِ توست و در آفرینش و حاکمیّت بر هستی، هیچ‌گونه شریک و همتایی نداری، آری حقیقت چنین است و باز هم برای اقرار و اطاعت تو، آری می‌گویم.

درباره این جملات، که به آن «تلبیه» گفته می‌شود، چند چیز باید

1- 1 حافظ، دیوان، ص 87.