حج وحرمین شریفین در تفسیر نمونه صفحه 9

نخست با ستاره پرستان روبه‌رو شد و در برابر گروهی که در برابر ستاره زهره که بلافاصله بعد از غروب آفتاب در افق مغرب می‌درخشد به تعظیم و پرستش مشغول می‌شدند قرار گرفت.

ابراهیم یا از روی تعجب و استفهام انکاری، و یا به عنوان هماهنگی با طرف مقابل، به عنوان مقدمه برای اثبات اشتباهشان، صدا زد این خدای من است؟! اما هنگامی که غروب کرد گفت: من غروب کنندگان را دوست ندارم.

هنگامی که ماه سینه افق را شکافت و ماه پرستان مراسم نیایش را شروع کردند، با آنها هم صدا شده، گفت: این خدای من است؟ اما آن هم که افول کرد گفت: اگر پروردگارم مرا راهنمایی نکند از گمراهان خواهم بود.

خورشید پرده‌های تاریک شب را شکافت، و شعاع طلایی خود را بر کوه و صحرا گسترد، آفتاب پرستان به نیایش برخاستند، ابراهیم گفت: این خدای من است؟، این از همه بزرگتر است. اما هنگامی که غروب کرد، صدا زد ای قوم من از شریک‌هایی که شما برای خدا می‌سازید بیزارم! اینها همه افول و غروب دارند. اینها همه دستخوش تغییر و اسیر دست قوانین آفرینش‌اند، و هرگز از خود اراده و اختیاری ندارند، تا چه رسد به اینکه خالق و گرداننده این جهان باشند.

من روی خود را به سوی کسی کردم که آسمانها و زمین را آفریده، من در ایمان خود به او خالص و ثابت‌قدمم و هرگز از مشرکان نخواهم بود (سوره انعام آیه 75 تا 79).

ابراهیم این مرحله از مبارزه خود را با بت پرستان، به عالی‌ترین صورت پشت سر گذاشت، و توانست عده‌ای را بیدار و حداقل عده دیگری را در شک و تردید فرو برد.

چیزی نگذشت این زمزمه در آن منطقه پیچید، این جوان کیست که با این منطق گویا و بیان رسا در دلهای توده مردم راه باز می‌کند؟!

گفتگو با آزر

در یک‌مرحله‌دیگر ابراهیم‌باعمویش آزر وارد بحث شد وبا عباراتی‌بسیار محکم،