ضیافت الهی صفحه 6

ص: 17

شرایطی می خواهد که انسان در آن از خواب غفلت برخیزد و زنگ خطر برای او به صدا درآید. مگر نه این است که ماه مبارک رمضان مجموعه ای است از آموزه های آموزنده، کارساز، دقیق، با ظرافت و بیدار کننده درون خفته انسان.

آموزه هایی چون توجه به مبداء هستی، حس نوع دوستی، توجه به دیگران، به یاد قیامت بودن، حساب و کتاب روز جزا، مجاهده با نفس اماره، ایثار، تلاوت کلام وحی، انس با قرآن، دعا، مناجات، خلوت با محبوب، و... بدون تردید مفاهیمی تربیت بخش هستند و می توانند انسان را به ضیافت الهی رهنمون سازد. آنان که با ماه مبارک رمضان همراه می شوند و دل به دلدار همیشه جاوید می سپارند اعراض از دنیا برای ایشان آسان و لذت بخش است.

به اندازه وسع

امام خمینی قدس سره که یکی از حجت های الهی برای ما بود، می فرماید: «آن چیزی که انسان را به ضیافتگاه خدا راه می دهد این است که غیر خدا را کنار بگذارد، و این برای هر کس میسور نیست؛ برای افراد انگشت شماری که در رأس آنها رسول اللّه است میسور بود. آن توجه قلبی به مبدأ نور و اعراض از ماورای او، او را لایق کرد به ضیافت اللّه و لایق کرد بر اینکه قرآن یکمرتبه به طور بسیط در قلب او وارد می شود...».

امام _ رضوان اللّه علیه _ در بخش دیگری از سخنان خود، توجه