عبادت روح زندگی صفحه 99

5. ریا

آفت عمل صالح و عبادت، ریا و ریاکاری است، که عابد را از درک لذت عبادت محروم می سازد؛ آفه العباده، الریا؛(1) تظاهر و ریاکاری آفت عبادت است.

همان گونه که ریا فسادآور است، اخلاص، ضدّ آن عمل می کند و راز مصونیت عابدان «خالص شدن» است و شیطان نیز مخلصین را نمی تواند گمراه کند:

«قالَ فَبِعِزَّتِکَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ * إِلّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ»؛(2) شیطان گفت: به عزّتت سوگند! همه آنان را گمراه خواهم کرد. * مگر بندگان خالص تو، از میان آنها را.

6. همنشینی با افراد ناباب

مجالسه العوام تفسد العباده؛(3) همنشینی با افراد ناباب، عبادت را فاسد و از بین می برد.

آری، تا پاسی از شب، همنشینی با آدم های ناباب و رنگ پذیری از آنها، مایه سقوط ارزش عبادت و عامل کاهش درک لذت عبادت است، که امروزه گریبان گیر بسیاری از ما و جوانان ماست.

7. عُجب در عبادت

خودپسندی و غرور در عبادت، مایه سقوط آن است؛ بنابراین امیر مؤمنان علی علیه السلام در نهج البلاغه این گونه می فرماید:

سیّئه تسوؤک خیر من حسنه تعجبک؛(4) گناهی که تو را ناراحت کند و شرمسار نماید، بهتر از حسنه ای است که تو را به خودپسندی وا دارد.

1- 212. غررالحکم، ج 3، ص 99.
2- 213. سوره ص، آیه 82 و 83.
3- 214. غررالحکم، ج 6، ص 133.
4- 215. نهج البلاغه، حکمت 426.