نماز و عبادت امام حسین علیه السلام صفحه 27

امام حسین علیه السلام نماز به راستی به صورت بی نظیری به پا داشت به گونه ای که مخصوص او بود و نه دیگری ، در شبانه روز جاودانه عاشورا آن حضرت چهار نوع نماز خواند .

1- نماز وداع و آن نمازی بود که شب عاشورا پس از به تاخیر افکندن پیکار و مهلت خواستنش از دشمن به پا داشت .

2- نماز نیمروزی که به صورت نماز خوف به سبک ویژه ای جز نمازهای خوفی که در منزلگاه ((عسفان )) و ((ذات )) و ((بطن النخل )) خواند ، به پا داشت که در آن برخی از یاران پاکباخته اش هدف تیرهای دشمن کینه توز و تجاوزکار قرار گرفته ، به شهادت رسیدند .

3- روح و جان نماز را با آوردن اسرار و افعال و چگونگی و کلمات آن به صورت تمام عیار به پا داشت .

4- و نماز مخصوصی که تکبیره الاحرام ، قرائت ، قیام ، رکوع ، سجود ، تشهد و سلام ویژه ای داشت . نمازی که تکبیر آن را به هنگام فرود آمدن از مرکب سر داد و قیام آن را به هنگامی که پس از افتادن بر خاک به روی پای خویش ایستاد به جا آورد و رکوع آن را به هنگامی که از شدت زخم و خونریزی بر خاک می افتاد و برمی خاست انجام داد و قنوت آن را با آخرین دعای روح بخش و آخرین نیایش ملکوتی

اش در واپسین دقایق زندگی زمزمه کرد که : ((خدای من ! ای خدایی که مقامت بس والا و بلند مرتبه است و خشم و غضبت بر بیدادگران بسیار شدید ، نیرویت از هر نیرویی بالاتر است . ای خدایی که از تمامی مخلوقات بی نیازی و در کبریا و عظمت فراگیر و به آنچه بخواهی توانا . بار خدایا ! ما خاندان و فرزندان پیامبر محبوب و برگزیده تو هستیم که اینان با ما از راه فریب و حیله وارد شدند و دست از یاری ما کشیدند و ما را که برای حق و عدالت به پا خاستیم به شهادت رساندند . ))

و سجده آن را با نهادن چهره پر فروغش بر خاک گلگون کربلا انجام داد و تشهد و سلام آن را با خروج روح بلندش از پیکر غرق به خونش ادا کرد و بالاخره سر از سجده نماز برداشتن را ، با اوج گرفتن سربریده اش بر فراز نیزه ها و تعقیب نمازش را هم با برخی دعاها و اذکار و سوره مبارکه کهف که از فراز نیزه ها تلاوت کرده ، به گوش ها می رساند . (28)

35- شیرینی معرفت

امیر مومنان علیه السلام در ترسیم صفات فرشتگان می فرماید ، آنها شیرینی معرفت خدای را چشیده و از جام مهر و محبت او سیراب گشته و پروای از خدا تا اعماق قلبشان نفوذ کرده است ، از این رو فرمانبرداری و عبادت طولانی خدا ، قامت آنان را خم کرده و شوق بسیار به او ، حالت تضرع آنان را از بین نبرده است . (29)

آری ، اگر به خوبی به شخصیت