- [پیشگفتار] 1
- نام و نسب ایشان: 5
- اشاره 5
- مختصری از زندگانی نامه مؤلف کتاب 5
- توصیف اجمالی مدح ایشان: 6
- سیر اجمالی از ولادت تا وفات: 7
- تألیفات ایشان: 9
- پیرامون تحفه الابرار و نسخ معتمده در تصحیح: 10
- [خطبه] 15
- مقدمه (در بیان فضیلت صلاه) 16
- اشاره 16
- اشاره 17
- اشاره 42
- مطلب اول (معرفت صورت نماز است) 42
- اشاره 43
- مبحث اول در بیان صحت نماز است در صورتی که اتیان شده باشد به مقتضای اجتهاد 53
- مبحث دوم در بیان صحت نماز مکلفین است در این اعصار در صورتی که مستند بوده باشد به متابعت اهل اجتهاد 72
- مبحث سوم در بطلان نماز کسانی که مستند به اجتهاد و تقلید هیچ یک نبوده باشد 81
- اشاره 81
- مقام أول در بطلان نمازی که مأخوذ بوده باشد از آباء و امهات یا امثال و اقران 82
- مقام ثانی در بیان عدم جواز اتکال است بر اقوال اموات در عمل و بطلان نماز است در صورتی که مستند بوده باشد به تقلید اموات 116
- مطلب ثانی (در بیان معرفت اسرار و اقوال و افعال صلاه) 162
- فصل اول (در تقسیم صلاه است) 163
- باب اول (در بیان مقدمات است) 163
- مبحث اول (در بیان وقت نماز ظهر و عصر است) 164
- فصل دوم (در بیان اوقات این پنج نماز است) 164
- مبحث دوم (در ذکر خلاف است در تحدید وقت صلاتین بدایه و نهایه) 168
- مبحث سوم (در بیان وقت نماز مغرب و عشاء است) 171
- اشاره 171
- تنبیه 179
- مبحث چهارم (در بیان وقت نماز صبح است و تحدید آن بدایه و نهایه) 183
- مبحث پنجم [وقت فضیلت و اجزاء در صلوات یومیه] 185
- فصل سوم (در بیان تقسیم نمازهای مستحبه است) 190
- اشاره 190
- مبحث اول (در عدد رکعات آنها است) 191
- مبحث دوم [در بیان وقت نافله ظهرین است] 195
- مبحث سوم (در بیان وقت نافله مغرب است) 202
- مبحث چهارم (در بیان مزاحمت نوافل مذکوره است نسبت به فرایض) 204
- مبحث پنجم (در بیان بعضی نمازهای وارده در این وقت است) 207
- مبحث ششم (در بیان وقت نافله عشا است که مسمی بوتیره است) 215
- مبحث هفتم (در بیان کیفیت قرائت در این نماز است) 216
- مبحث هشتم (در وقت نماز شب است) 217
- مبحث نهم (در بیان کیفیت نماز شب است) 222
- فصل چهارم (در بیان قبله است) 297
- اشاره 297
- مبحث اول (وجوب رعایت استقبال است در جمیع احوال نماز) 313
- مبحث دوم (در ظهور فساد اعتقاد است در امر قبله بعد از فراغ یا در اثناء نماز) 315
- مبحث سوم (علم به جهت قبله با امکان لازم است) 318
- مبحث چهارم عدم حاجت بتکرار اجتهاد مادامی که بر وصف مظنه است 323
- مبحث پنجم حکم اخبار عدل یا عدلین به قبله 324
- مبحث ششم (در حکم نماز در جوف کعبه و سطح آن است) 326
- مبحث هفتم (در بیان چیزهایی است که استقبال قبله در آنها لازم است) 327
- فصل پنجم (در لباس مصلی است) 329
- مطلب اول (جایز نیست نماز در اجزاء حیوان غیر مأکول اللحم) 329
- مطلب ثانی (در استعمال اجزاء میته است) 334
- مطلب سوم [طرق ثبوت تذکیه] 336
- مطلب چهارم (در احکام حریر است) 338
- مطلب پنجم (در حکم نماز در طلا است) 345
- مطلب ششم این است که مانع در لباس یا ذاتی است یا عرضی، 348
- مطلب هفتم هر گاه کسی نماز کند در جامه ای که مالک منفعت او نبوده باشد، 356
- مطلب هشتم هر گاه مالک ثوب مغصوب مأذون نماید در نماز کردن در آن ثوب، 358
- مطلب نهم [مسائل وجوب ستر برای مردان و زنان] 359
- مطلب دهم آن است که شرطیت ستر عورت مختص به فرائض نیست، 365
- مطلب یازدهم (در مسائل متفرقه مناسبه این مقام است) 368
- مطلب دوازدهم (در بیان امور مستحبه و مکروهه متعلقه به این مقام است) 381
- مبحث اول (در تعریف مکان است در این مقام) 388
- فصل ششم (در مکان مصلی است) 388
- مبحث دوم لابد است که مکان مصلی به معنی که متحقق شد در أول مملوک مصلی بوده باشد عینا و منفعه، 393
- مبحث سوم فرقی در این باب ما بین نماز واجبی و سنتی نیست، 394
- مبحث چهارم در بیان اتیان به قرائت منذوره و صوم و اداء زکاه است در مکان غصبی 395
- مبحث پنجم هر گاه کسی داخل در مکان مغصوب شد آثما یا با عدم علم به غصبیت مکان بعد از آن عالم شد به حقیقت حال، 397
- مبحث ششم در بیان اعتبار تفاوت در مکان مصلی است در صورت تعدد به تقدم و تأخر و عدم اعتبار آن. 400
- مبحث هفتم (در بیان امور مناسبه در این مبحث است) 405
- مبحث هشتم (در بیان اعتبار طهارت مکان مصلی و عدم اعتبار آن است) 406
- مبحث نهم (در بیان مواضعی است که نماز در آنها مکروه است) 408
- فصل هفتم (در بیان چیزی است که سجده بر آن صحیح است) 419
- مبحث اول جایز نیست سجده مگر بر زمین یا چیزی که از زمین روییده شده باشد، 419
- مبحث دوم (در سجود بر نباتات است) 420
- مبحث سوم (در بیان جواز سجود است بر کاغذ) 423
- مبحث چهارم (در بیان حکم سجده است با ظهور مخالفت) 425
- مبحث پنجم هر گاه مصلی شروع به نماز نمود در حالتی که متمکن بود از وضع جبهه به چیزی که سجده بر آن صحیح بود، 430
- مبحث ششم سابق بیان شد که سجده جایز نیست مگر بر أرض یا نبات موصوف، 431
- مبحث هفتم واجب است محل سجده به نوعی بوده باشد که جبهه بر آن قرار بگیرد، 434
- مبحث هشتم مخفی نماند اعتبار أرض یا نبات از أرض که مأکول و ملبوس نبوده باشد در محل جبهه است نه محال سایر اعضای دیگر. 434
- مبحث نهم (در بیان اعتبار طهارت محل جبهه است) 436
- مبحث دهم در بیان ترجیح انواع چیزهایی است که در حال اختیار سجده بر آنها جایز نیست، 438
- مبحث یازدهم در حکم اشتباه چیزی که سجده بر آن صحیح است به چیزی که سجده بر آن صحیح نیست 441
- مبحث اول (در فضیلت آنها است) 442
- فصل هشتم (در اذان و اقامه است) 442
- مبحث دوم در ذکر اختلاف است بین علماء شیعه در حکم أذان و اقامه به وجوب و استحباب به چند قول: 445
- مبحث سوم (در فصول و ماهیت اذان و اقامه است) 446
- مبحث چهارم أذان و اقامه اگر چه بنا بر مشهور و حق مستحب است، 447
- مبحث پنجم هر گاه کسی اتیان به أذان و اقامه نمود به نیت اینکه اتیان به نماز فرادی نموده باشد، 465
- مبحث ششم دخول در نماز یا با اتیان به أذان و اقامه است، یا با اخلال به هر دو، 466
- مبحث هفتم (در بیان وقت أذان است) 468
- مبحث هشتم (در امور معتبره در مؤذن و امور مستحبه در او است) 469
- مبحث نهم مستحب است فصل ما بین أذان و اقامه به دو رکعت نماز یا به سجده یا به جلسه و یا به تسبیح و تحمید یا به أحدهما، 478
- مبحث دهم مکروه است حرف زدن ما بین فصول أذان، و همچنین ما بین فصول اقامه. 481
- مبحث یازدهم (در بیان مسائلی چندی که متعلق به اذان و اقامه است) 488
- مبحث دوازدهم (در بیان استحباب حکایت أذان است) 498
- مبحث سیزدهم (در بیان وحدت و تعدد أذان است) 502
- مبحث چهاردهم در بیان مواردی است که أذان و اقامه هر دو یا اذان تنها مستحب است 505
- فهرست 507
[پیشگفتار]
بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
پس از حمد و ستایش خداوند متعال و ایزد منان خالق کون و مکان، و درود بی پایان بر خاتم أنبیاء و فخر رسل حضرت ختمی مرتبت محمّد بن عبد اللّه صلی اللّه علیه و آله و درود بی حد و حصر بر آل اطهار آن سرور عظام صلوات اللّه و سلامه علیهم أجمعین.
به عرض خوانندگان عزیز می رساند: یکی از بزرگترین و مهمترین مسائل دین نماز است، که رکن أعظم دین است، و یکی از واجبات فروع دین است که بر تمام مکلفین معتقد به شریعت مطهره انجام آن واجب و فریضه ایست الهی بر ذمه عباد.
و تأکیدی که شارع مقدس راجع به نماز و أهمیت آن مقرر فرموده در هیچ یک از سایر عبادات و مسائل دین مقرر نفرموده، و شرائط و احکامی که برای این فریضه الهی است از حد و حصر افزون است، و اهتمام شارع مقدس راجع به این فریضه به جائی رسیده، که قبول شدن سایر عبادات را مترتب و موقوف ساخته است بر قبول شدن نماز، و اول چیزی که در روز قیامت بعد از اصول دین انسان مورد مؤاخذه قرار