سحرخیزی و شب زنده‌داری در سفرهای زیارتی صفحه 92

ص:102

صورت مفصل آن باید به کتاب‌های ادعیه، مثل مفاتیح‌الجنان مراجعه کرد. اما صورت کوتاه و آسان آن چنین است: چهار تا دو رکعتی، مثل نماز صبح به نیت نافله شب که در مجموع هشت رکعت خوانده می‌شود. دو رکعت به نیت نماز «شفع» است که بهتر است در رکعت اول بعد از حمد، سوره ناس و در رکعت دوم سوره فلق خوانده شود. یک رکعت هم به نیت «وَتْر» است که اول سوره حمد، بعد سه مرتبه سوره توحید و بعد هم سوره فلق و ناس خوانده شود. البته می‌توان تنها یک سوره بعد از حمد خواند. بعد دست چپ به حالت قنوت، و با دست راست با تسبیح هفت مرتبه می‌گوید:

«هذا مَقامُ العَائَذِ بِک مِنَ النَّارِ» .

سپس هفتاد مرتبه

«استغفرالله و اَتُوبُ اِلیَه» می‌گوید و بعد از آن سیصد مرتبه می‌گوید

«العفو» بعد برای چهل مؤمن دعا می‌کند به این صورت

«أَللّهُمَّ اغْفِر لفلان. . .» و به جای فلان، اسم فرد را می‌آورد، مثل

«أَللّهُمَّ اغْفِر لِسَیِّد رضی. . .» بعد یک مرتبه می‌گوید:

«رَبِّ اغْفِرلِی وَ ارْحَمْنِی وَتُبْ عَلیَّ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوّابُ الرَّحِیمُ» بعد به رکوع و سجده می‌رود و نماز را تمام می‌کند.(1)مجموع رکعات نماز شب، یازده رکعت به کیفیت فوق است. گفتنی است که نماز شب، مانند دیگر نمازهای مستحبی اذان و اقامه ندارد.

علما فرموده‌اند سزاوار نیست دو نماز «شفع» و «وتر» که خداوند به آن دو در قرآن سوگند یاد کرده و از اهمیت والایی برخوردار است، ترک شود.

در صورتی که وقت برای انجام‌دادن تمام نماز شب نباشد، بهتر است دست‌کم نماز «شفع» و «وتر» به‌جا آورده شود.