مقباس المصابیح در تعقیبات نماز و آثار آن صفحه 172

خواند. پس شنیدم که هر درخت و سنگ و کلوخی که در آن موضع بود همه با حضرت در این تسبیح موافقت کردند؛ من از مشاهده این حال غریب، بسیار ترسیدم.

چون حضرت سر برداشت فرمود که: این تسبیحِ اعظم(1) خداست، و با این تسبیح هیچ گناه نمی ماند؛ و چون حق تعالی جبرئیل را آفرید این تسبیح را الهام کرد، چون این تسبیح را خواند جمیع آسمانها و آنچه در آنها بود همه با او خواندند و این نام بزرگ خداست. اینست تسبیح(2):

«سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَ حَنانَیْکَ سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَ تَعالَیْتَ(3) سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَ العِزُّ إِزارُکَ سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَ الْعَظَمَهُ رِداوءُکَ(4) سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَ الْکِبْرِیاءُ سُلْطانُکَ سُبْحانَکَ مِنْ عَظیمٍ ما أَعْظَمَکَ سُبْحانَکَ سُبِّحْتَ فِی الاْءَعْلی سُبْحانَکَ تَسْمَعُ وَ تَری ما تَحْتَ الثَّری سُبْحانَکَ أَنْتَ شاهِدُ کُلِّ نَجْوی(5) سُبْحانَکَ مَوْضِعُ کُلِّ شَکْوی سُبْحانَکَ حاضِرُ کُلِّ مَلاَءٍ سُبْحانَکَ عَظیمَ الرَّجاءِ سُبْحانَکَ تَری ما فی قَعْرِ الْماءِ سُبْحانَکَ تَسْمَعُ أَنْفاسَ الْحیتانِ فی قُعُورِ الْبِحارِ سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ السَّمواتِ سُبْحَانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الاْءَرَضینَ سُبْحانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ سُبْحانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الظُّلْمَهِ وَ النُّورِ سُبْحانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الْفَیْ ءِ وَ الْهَواءِ سُبْحانَکَ تَعْلَمُ وَزْنَ الرّیحِ کَمْ هِیَ مِنْ مِثْقالِ ذَرَّهٍ سُبْحانَکَ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ قُدُّوسٌ سُبْحانَکَ عَجَباً لِمَنْ عَرَفَکَ کَیْفَ لا یَخافُکَ سُبْحانَکَ اللّهُمَّ وَ بِحَمْدِکَ سُبْحانَ اللّه ِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ».(6)

13- دعای «أناجیک یا سیدی کما یناجی...»

سیزدهم: ابن بابویه به سند معتبر از اصبغ بن نباته روایت کرده است که: حضرت امیرالمؤمنین _ صلوات اللّه علیه _ در سجود این دعا می خواندند:

1- 1_ ع: عظیم.
2- 2_ حاشیه آ: تسبیح اینست.
3- 3_ ع: وَ تَعالی سِرْ بَالُکَ.
4- 4_ حاشیه متن: وَ تَعالی سِرْ بَالُکَ.
5- 5_ حاشیه متن: شَکْوی.
6- 6_ رجال کشّی، ص 117، سعید بن مسیب... ؛ مصباح، شیخ کفعمی، ص 82 ، فصل الخامس عشر فیما یقال کل یوم.