مقباس المصابیح در تعقیبات نماز و آثار آن صفحه 177

«یا رَبَّ الاْءَرْبابِ وَ یا مالِکَ(1) الْمُلُوکِ وَ یا سَیِّدَ السّاداتِ وَ یا جَبّارَ الْجَبابِرَهِ وَ یا إِلهَ الآلِهَهِ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ»

پس حاجات خود را بطلب؛ پس بگو: «فَإِنّی عَبْدُکَ ناصِیَتی فی قَبْضَتِکَ»

پس هر دعایی که خواهی بکن که خدا بخشنده است، و برآوردن هیچ حاجت بر او دشوار نیست.(2)

24- دعای «اللهم أنت ربی حقاً حقاً سجدت...»

بیست و چهارم: ایضاً کلینی به سند موثّق از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده است که: شنیدم شبی پدرم در مسجد به سجود رفته(3)، می گریست و این دعا می خواند:

«(4)اَللّهُمَّ أَنْتَ رَبّی حَقّاً حَقّاً سَجَدْتُ لَکَ یا رَبِّ تَعَبُّداً وَ رِقّاً اَللّهُمَّ إِنَّ عَمَلی ضَعیفٌ فَضاعِفْهُ لی اَللّهُمَّ قِنی عَذابَکَ یَوْمَ تَبْعَثُ عِبادَکَ وَ تُبْ عَلَیَّ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوابُ الرَّحیمُ».(5)

25- خواندن «سجد وجهی البالی لوجهک الباقی الدائم العظیم...»

بیست و پنجم: ایضاً کلینی روایت کرده است که: حضرت صادق علیه السلام در سجده این دعا می خواندند:

«سَجَدَ وَجْهِیَ الْبالی لِوَجْهِکَ الْباقی الدّائِمِ الْعَظیمِ سَجَدَ وَجْهِیَ الذَّلیلِ لِوَجْهِکَ الْعَزیزِ سَجَدَ وَجْهِیَ الْفَقیرِ لِوَجْهِ رَبّیَ الغَنِیِّ الْکَریمِ العَلِیِّ الْعَظیمِ رَبِّ أَسْتَغْفِرُکَ مِمّا کانَ وَ أَسْتَغْفِرُکَ مِمّا یَکُونُ رَبِّ لا تُجْهِدْ(6) بَلائی رَبِّ لا تُشْمِتْ بی أَعْدائی رَبِّ لا تُسِئْ قَضائی رَبِّ إِنَّهُ لا دافِعَ وَ لا مانِعَ إِلاّ أَنْتَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ بِأَفْضَلِ صَلَواتِکَ وَ بارِکْ

1- 1_ آ: مَلِک.
2- 2_ کافی، ج 3، ص 323، باب السجود و التسبیح والدعاء... ؛ وسایل الشیعه، ج 6، ص 340، باب استحباب الدعاء بالمأثور.
3- 3_ آ: + بود.
4- 4_ ع و آ: + سُبحَانَکَ .
5- 5_ کافی، ج 3، ص 323، باب السجود والتسبیح والدعاء... ؛ وسایل الشیعه، ج 6، ص 340، باب استحباب الدعاء بالمأثور.
6- 6_ ع: لاتُجْهِلْ.