یکصد و چهارده نکته از قرآن کریم درباره نماز صفحه 71

اللّه اکبر، ذکر الله لاهل الصلوه اکبر من ذکرهم ایاه الا تری انّه یقول: اذکرونی اذکرکم»(1)، به تعبیر دیگر خداوند بزرگ ترین و بهترین ذاکر و مذکور است؛ «یا خیر ذاکر و مذکور». خداوند یادکننده ی بزرگی است. زیرا بندگانش را با لطف و رأفت و مرحمت یاد می کند و یادشونده بزرگی هم هست، زیرا بندگان صالح و شایسته، خداوند را در جان و روح خود یاد می کنند.

مرحوم طبرسی می فرماید: در آیه ی شریفه ی «ان الصلوه تنهی عن الفحشاء و المنکر» دلالت روشنی است که انجام نماز لطف پروردگار بر انسان است چون موجب می شود تا فعل زشت و معصیت که نه عقل جایز می داند و نه شرع آن را مرتکب نشود.(2)

حضرت رضا علیه السلام به قسمتی از آثار و برکات نماز اشاره نمودند:

الف _ نماز اقرار به خداوندی خداوند و دل کندن از غیر خداست؛ «انّها اقرار بالربوبیه للّه عزّ و جلّ و خلع الانداد».

ب _ نماز قیام و ایستادن در محضر خداوند با فروتنی و وقار است؛ «و قیام بین یدی الجبار جلّ جلاله بالذلّ و المسکنه و الخضوع و الاعتراف».

ج _ نماز اعتراف به خطاها و گناهان گذشته و طلب بخشش و رحمت از خداوند است؛ «و الطلب للاقاله من سالف الذنوب».