نماز در ادیان صفحه 304

ص:315

حال، این آیین در چین پیروان اندکی داشت و کم کم از صحنه بیرون شد. با آنکه دولت کمونیستی چین با افکار مذهبی شدیداً مبارزه می کند، هنوز هم افرادی به جنبه های جادویی این آیین علاقه دارند.

آموزه های "تائو" و "کنفوسیوس" در ابتدا "دین" نبودند و بیشتر شبیه مکتبی فکری و فلسفی بودند، اما هنگامی که آیین بودا وارد چین شد، دانشمندان محلی چین تلاش کردند تا دینی را از دل این دو فلسفه استخراج کنند؛ از این رو، هنگامی که تائو مطرح می شود، باید مشخص شود که از "فلسفه تائو" که لائوتزه آموخته است، صحبت می شود یا از "دین تائو" که بعداً ساخته شد.

عبادت در آیین دائو

راهبان دائویی رداهایی رنگی می پوشند و کلاه هایی مشکی بر سر می کنند. آنها شعائری را به اجرا درمی آورند که فعالیت هایی جشن گونه است که طبق دستورالعمل های خاصی به اجرا درمی آید. این مناسک شامل: قرائت اذکار مقدس، خواندن دعاهای مختلف، مدی تیشن، مباحثه فصول مختلف کتاب _دائو دِ جینگ_، سوزاندن بخورهای خوش بو و نماز به درگاه خدایان و الهه های مختلف است. اغلب این مراسم در معابد دائویی برگزار