بر بال سحر: سحرخیزی و شب زنده داری در فرهنگ اسلامی صفحه 1

دیباچه

پیامبر گرامی اسلام، بهترین و مناسب ترین زمان نزدیک شدن به معبود را اوقات سحر دانسته اند؛ لحظه های خوشی که عاشقانِ بیدار دل ساعتی را به حضور و عشق ورزی در ساحت معشوق و عبادت و راز و نیاز با حضرت دوست می گذرانند؛ دلدادگانی که در پی گنج بی کرانند و چون طایر قدسی راه ملکوت می جویند و خویش را در زمزم سحر از آلودگی ها و پلشتی های دنیوی جلا می دهند و نور روشنی را به شبستان وجود می پراکنند. آن گاه با عزمی راسخ و دلی امیدوار از سپیده صبح راه و رسم بندگی را در پیش می گیرند.

بیداری در ساعتی از شب، به ویژه در لحظه های پایانی آن برای تهجد و راز و نیاز، بدون مشارطه، مراقبه و مراوده امکان پذیر نیست. بیداری در دل شب و به جای آوردن نماز شب و استغفار جلای جان مؤمنان است.

خداوند صدای کسانی را که سحرگاهان استغفار می کنند دوست دارد. ازاین رو، نزدیک ترین حالِ بنده به پروردگار هنگامی است که در سجده عبودیت بنده خاضع و خاشع با دیده گریان گونه بر خاک می ساید و بندگی و نیازمندی خویش را به خالق متعال اعلام می کند.

بی شک کلید دست یابی به مقام محمود و دریافت های ناب، نماز شب است. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در سفارشی به مولای متقیان می فرماید: