مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 239

قرآن کریم «مجوس» را در کنار اهل کتاب ذکر کرده است. منظور از «مجوس»، طبقه مغان یا روحانیان زردشتی است که آموزههای زردشت را تبلیغ میکردند. امروزه، بیش از یک میلیون نفر زردشتی در دنیا زندگی میکنند که اکثر آنها مقیم ناحیه گجرات و شهر بمبئی در هندوستان بوده و به نام «پارسیان» شهرت دارند. در ایران، حدود پانزده هزار زردشتی زندگی میکنند که اکثر آنها مقیم تهران هستند.

١. زندگی و رسالت زردشت

نام زردشت در کتابهای ادیان دیگر نیامده و نخستین بار در اوستا آمده است. او ادعای نبوت از سوی اهورا مزدا دارد. زردشت میان سه هزار تا سه هزار و دویست سال پیش، در ناحیه خوارزم به دنیا آمد. ده سال در زادگاه خود تبلیغ کرد و چون موفق نشد، به دیار بلخ رفت و در آنجا موفق شد گشتاسب، پادشاه بلخ و همسرش آتوسا را به دین خود درآورد. گشتاسب در گسترش آیین زردشت نقشی اساسی ایفا کرد.

گاهان یا گاثاها، تنها بخشی از اوستای امروزی است که سروده خود زردشت است. زردشت در گاهان با اهورامزدا مناجات میکند و میگوید که تا توان دارد، به مردم راه راستی یا «اَشَه» را خواهد آموخت. «اشه» به معانی مختلفی از جمله راستی، حق، عدالت و مانند آن آمده است. سه اصل معروف گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک، به طور مستقیم از تعلیمات زردشت نیست، بلکه تفسیر عالمان بعدی از همان اصل « اشه» است.

زردشت اهورامزدا را خدای بزرگ معرفی کرد و دیوها (دئوهها یا خدایان هندو - ایرانی) را خدایان باطل نامید و مردم را از پرستش آنها منع نمود. زردشتیان به جاودانگی روح عقیده دارند و میگویند که روانِ انسان متوفی، پس از اینکه جسم را ترک کرد، تا روز رستاخیز در عالم برزخ میماند و بهشت یا دوزخ موقت دارد. در پایان عالم که قیامت (یا فراشکرت) اتفاق می افتد، معاد جسمانی و رستاخیز اتفاق می افتد. انسانها پس از اینکه به عقوبت اعمال زشت خود رسیدند، در