مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 257

به گیتی نیست آرامش، از این رو

ز نام دوست دل آرام کردند

و بهراستی کدام ذکر بالاتر از نماز؟ «وَ أَقِمِ الصَّلَاهَ إِنَّ الصَّلَاهَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ».(1)

اگر نماز را اینهمه فضیلت و اثر و برکت نبود، امام صادق(ع)نمیفرمود: «نماز محبوبترین عمل نزد خداوند و آخرین سفارش پیامبران است».(2) پس بر ما است که خدا را شکر گزاریم که این نعمت بزرگ و این راه مبارک را از ما دریغ نفرمود.

محراب نیایش و سجاده نماز، به راستی که بالاترین نعمت خداوند است و شکر این نعمت بر همه واجب) اما در برابر این نعمت عظما، باید مسئولیت شناس نیز بود. اگر نماز، نعمت است، پس روزی درباره آن از ما سؤال خواهند کرد که با این نعمت چه کردید: «لَتُسْئَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعیم».(3) مسئولیتشناسی در برابر نماز، این است که دیگران را نیز به آن فراخوانیم و این هدیه الهی را تنها و غریب نگذاریم. نمازگزاری که دیگران را به نماز دعوت نمی کند و عطر نماز را در میان اطرافیان خود نمیپراکند، حق این موهبت را ادا نکرده است. در قرآن کریم می خوانیم پیامبران، اهل و خاندان خود را به نماز دعوت می کردند: «وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاهِ وَ الزَّکاهِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا»؛(4) [اسماعیل صادق الوعد] خاندان خویش را به نماز و زکات امر میکرد و پروردگارش از او خشنود بود. پیامبران و همه اولیای الهی، غیر از آنکه خود دوستدار نماز بودند، میکوشیدند که این دوستی را میان مردم و نماز نیز ایجاد کنند. خداوند نیز از آنان خواسته بود که درباره دیگران احساس مسئولیت کرده، آنان را در این خیر کثیر شریک گردانند.

نمازگزاری که دیگران را به این عبادت الهی دعوت میکند، پاداش کسی را نصیب میبرد که در هدایت مردم به سوی سعادت اخروی میکوشد. امیر مؤمنان(ع)درباره پاداش هدایت و راهنمایی دیگران می فرماید: «آنگاه که رسول

1- عنکبوت: 45
2- فروع کافی، ج 3، ص 264
3- تکاثر: 8
4- مریم: 55