مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 27

منزل مقصود نمی رساند. جابربن عبدالله انصاری نقل میکند: حضرت علی(ع)به فردی فرمودند: « ای مرد، آیا تأویل نماز را می شناسی؟» عرض کرد: آقای من، آیا نماز تأویلی جز عبادت دارد؟ حضرت فرمودند: «آری، به خدا سوگند... تأویل و تفسیر دارد و همۀ اینها نشانۀ تعبّد و بندگی است». مرد گفت: اینها را به من بیاموز، آن جناب بعد از بیان تأویل اجزای مختلف نماز، فرمودند: «کسی که تأویل نمازش را این گونه نداند، نمازش کمبود دارد و ناقص است».(1)

د) اقامه نماز در اول وقت

یکی دیگر از راهکارهای کمال بخشی به نماز، اقامه آن در اول وقت است. آنکه خدای عالم در نظرش از هر آنچه غیر اوست، بزرگتر جلوه می کند، برای رسیدن وقت نماز انتظار میکشد و از قبل خود را آماده می کند؛ چنانکه ما اگر با شخص مهمی قرار ملاقات داشته باشیم، از ساعت ها قبل مهیا می شویم و امور دیگر را به گونه ای تنظیم می کنیم که با وقت ملاقات، برخورد نکند و نیز مراقب هستیم که زمان ملاقات را فراموش نکنیم و یا گرفتار تأخیر در انجام آن نشویم. توجه به این نکته لازم است که اذان یک دعوت عمومی به نماز نیست؛ بلکه دعوتی که هر کدام از ما را فردی و خصوصی به گفت وگوی با خودش دعوت می کند. البته برای اینکه صداقت ما در دوستی با او امتحان شود، گاهی به گونه ای برنامه ریزی می کند که در میان کارها و درگیری های روزانه وقت نماز می رسد و ما را دعوت به صحبت با خود می کند!

امام علی(ع)می فرمایند: "خداوند هیچ عملی را به اندازه نماز دوست ندارد. پس نباید کار دنیا شما را از اوقات نماز غافل کرده و به خود مشغول سازد. به راستی خداوند گروهی از مردم را که نسبت به نمازشان بی توجه اند و به اوقات نماز اهمیت نمی دهند، مورد نکوهش قرار داده و می فرماید: [وای بر نمازگزاران](2) آنها