مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 76

بر نمازها، محافظت بر نمازهای روزانه است؛ همانگونه که امام باقر(ع)فرمودند: "منظور از "وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلاَتِهِمْ یُحَافِظُون»(1) نمازهای واجب است". نکته دیگر در فرمایش امام باقر(ع)، این است که مداومت، تکمیلکننده محافظت است؛ یعنی پس از مواظبت بر أدای نمازهای واجب روزانه، انجام نوافل، سبب تکمیل نواقص احتمالی نمازهای واجب است.(2)

مداومت امام خمینی(ره) بر نماز شب

نماز شبِ امام، پنجاه سال ترک نشد. امام در بیماری، در صحت، در زندان، در خلاصی، در تبعید، حتی در روی تخت بیمارستان قلب هم نماز شب می خواند. امام در قم بیمار شدند و به دستور پزشکان می بایست به تهران منتقل شوند. هوا بسیار سرد بود و برف می بارید. یخبندان عجیبی در جاده ها وجود داشت. امام چندین ساعت در آمبولانس بودند و پس از انتقال به بیمارستان قلب، باز نماز شب خواندند.

شبی هم که امام از پاریس به سوی تهران می آمدند، تمام افراد در هواپیما خوابیده بودند و تنها امام بود که در طبقه بالای هواپیما، نماز شب می خواندند. [ضمن اینکه] آثار اشک بر گونه های مبارک امام، حکایت از شب زنده داری و گریه های نیمه شب وی داشت.(3)

دوام بر نماز، یعنی جاری ساختن همه آثار نماز، در تمام عرصه های زندگی؛ همچون در رفتار، معاملات، گفت وگو و ارتباط با دیگران، در منزل و اداره و در سیاست؛ زیرا اگر مواظبت بر نماز تنها در دقایق کوتاه نماز باشد، ثمره چندانی ندارد؛ بلکه این نماز باید مقدمه ای باشد برای طول شبانه روز. حال اگر کسی

1- معارج: 34 ؛ مؤمنون: 9.
2- عن الفضیل، قال: سألت أبا جعفر(ع)عن قول الله عز و جل وَالَذِینَ هُمْ عَن صَلَواتِهِمْ یُحافِظُونَ هی النافله" ، قال ،» هی الفریضه « »: قلت: الَذِینَ هُمْ عَن صَلاتِهِمْ دائِمونَ؟ : قال هی النافله ؟قال:( شیخ کلینی ،/اصول کافی ، ج 3، ص 269، ح 1)
3- سرگذشت های ویژه از زندگی امام، ج 2، ص 51.