مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 77

این هنر را داشت که نماز و آثار حاصل از آن را در کل زندگی جریان دهد، مشمول "الَّذِینَ هُمْ عَلَی صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ»، خواهد شد و در وصف چنین انسانی باید گفت:

خوشا آنانکه الله یارشان بی

بحمد و قل هو الله کارشان بی

خوشا آنانکه دائم در نمازند

بهشت ج-اودان بازارش--ان بی

ب) محافظت بر نماز

اشاره

«والّذین هُم علی صَلاتهم یُحافظون»(1) نمازگزاران بر نماز خویش مواظبت دارند و اوقات آن را حفظ می کنند.

نمازگزاران واقعی، چون برکات نماز را درک کرده اند، بر أدای آن اهتمام و بر مراقبت بر آن، التزام دارند. این حفاظت، دوسویه و طرفینی است؛ یعنی کسی که نماز را مراقبت کند، نماز نیز از او محافظت می کند. نماز ما را در مسیر بندگی نگاه می دارد؛ خودیّت و منیّت را از آدمی ستانده و دلها را به خدا می سپارد. محافظت نماز از انسان، به همان مقداری است که ما نیز از آن مراقبت کرده ایم؛ همانگونه که امام صادق(ع)می فرماید: "هنگامی که انسان نماز را در اول وقت خواند، نوری سفید و پاکیزه به آسمان می رود و می گوید: خدا تو را حفظ کند که مرا حفظ کردی! اگر نماز را در وقت نخواند و وقت نماز را مراقبت نکند، سیاهی ای تاریک بالا رفته و می گوید: مرا ضایع کردی، خدا تو را ضایع کند!"(2)

روایت، بیانگر آن است که نماز اول وقت، واقعیتی زنده و جاودانه دارد؛ به صورت حقیقتی جلوه می کند و برای مصلّی، دعایی مستجاب دارد.

روی به محراب نمودن چه سود؟دل به بخارا و بتان ط-راز

ای-زد م--ا وس-وس-ه ع---اشق--یاز تو پذیرد، نپذیرد نم-از(3)

1- معارج: 34
2- "إنّ العبد إذا صلّی الصلاه فی وقتها وحافظ علیها ارْتفعت بیْضاء نقیّه تقول حَفِظتنی، حفظک الله وإذا لم یصلّها لوقتها ولم یُحافِظ علیها ارْتفعت سوْداء مُظْلمه تقول ضیّعتنی، ضیّعک الله" )شیخ صدوق،( من ا یحره الفقیه، ج 1، ص 209 ، ح 627)
3- رودکی