مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 78

محافظت از نماز در جنگ

هنگامی که امیر مؤمنان(ع)در جنگ صفّین سرگرم نبرد بود، در میان کارزار، مراقب حرکت و وضعیّت خورشید بود (تا ببیند چه وقت به وسط آسمان می رسد، تا نماز ظهر را بخواند). ابنعبّاس عرض کرد: امیرالمؤمنین(ع)، این چه کاری است که می کنید؟ حضرت(ع)فرمود: «منتظر زوال هستم تا نماز بخوانیم». ابن عبّاس گفت: اکنون سرگرم جنگ هستیم؛ آیا حالا وقت نماز خواندن است؟ علی(ع)فرمود: «جنگ ما با ایشان بر سر چیست؟ برای نماز است که با آنها نبرد می کنیم». (1)

و در سیره امام رضا(ع)نقل شده است: حضرت(ع)با دانشمند معروف»عِمران صابئی» مناظره میکردند. بحث به جای حساس خود رسیده بود. ناگهان حضرت از جای خود برخاستند و رو به مأمون کرده و فرمودند: «هنگام نماز است».

عمران عرض کرد: آقای من، قلبم نرم و آماده شده است؛ پاسخ سؤالات مرا قطع نکن! امام(ع)فرمود: «نصلّی و نعد»؛ نماز می خوانیم و باز می گردیم.(2)

نتیجه پایداری بر نماز

عبدالعظیم(ره) حسنی از امام حسن عسکری(ع)روایت کرده که آن حضرت(ع)فرمود: "موسی بن عمران با خداوند سخن گفت و عرض کرد: بار خدایا، پاداش کسی که نمازش را در اول وقت میخواند چیست؟ خداوند فرمود: خواسته هایش را بر میآورم و بهشتم را به او مباح می گردانم".(3)

نتیجه چنین پایداری است که خدای متعال با ادب و تکریم خاص، نمازگزاران را با تعبیر "اولئک"(آنها) یاد نموده، به جایگاه اخروی آنان اشاره می نماید که در جنّات الهی، با نهایت إکرام و پاس داشت، مورد تکریم سفره با کرامت خدای

1- مجلسی، سفینه البحار،ج 2 ص 43
2- شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا (ع)، ص 154 . البته در نهایت این فرد ایان آورد و این تقیّد امام نیزتأثیر در ایان آوردن او داشت.
3- مجلسی، بحاراأنوار، ج 82 ، ص 204.