مفتاح: درسنامه عمومی معارف نماز صفحه 82

نمازگزاران واقعی، مسلّط بر شهوات و غرائز خود هستند؛ چون به این درک رسیدهاند که بی عفتی، در عاقبت و سرانجام آنان تأثیرگذار است. امیر مؤمنان(ع)می فرماید: "هر که اشتیاق رسیدن به بهشت داشته باشد، می بایستی از شهوات دست بکشد و هر که از آتش در هراس باشد، باید از محرّمات پرهیز کند".(1)

اینکه در آیه تعبیر "فروجهم» به صورت جمع آمده است، نه بهصورت مفرد، اشاره به این دارد که هر که حیا داشته و خود را حفظ کند، دامن و آبروی خود و هر کس که به او تعلق دارد را حفظ کرده است. بر عکس، اگر به خلافِ عفت و حرام بپردازد، فرجهای او - زن و خواهران و برادران و فرزندان او - در معرض راه یافتن به فحشا قرار می گیرد.(2)

این سخن، بیانگر یک سنت طبیعی و اجتماعی الهی است که بیعفتی نسبت به ناموس دیگران، بی عفتی ناموس خود را به همراه دارد؛ همانگونه که به حضرت موسی(ع)وحی شد: "ای موسی! هر کس زنا کند، با [ناموس] او زنا خواهد شد، هرچند با اعقاب و نوادگان او باشد.(3) ای موسی! عفیف باش تا خاندانت عفیف بماند!"(4)

پناه جویی از شهوت، به پیامبر رحمت(ص)

روزی جوانی نزد پیامبر(ص) آمد و با کمال گستاخی گفت: ای پیامبر خدا، آیا به من اجازه بی عفتی می دهی؟!

با گفتن این سخن، فریاد مردم بلند شد و از گوشه و کنار به او اعتراض کردند؛ ولی پیامبر با کمال ملایمت و اخلاق نیک به جوان فرمود: «نزدیک بیا»، جوان نزدیک آمد و در کنار پیامبر(ص) نشست. پیامبر از او پرسید: «آیا دوست داری کسی با مادر

1- شیخ مفید، ألامالی، ص 277.
2- محمدتقی مدرسی ، من هدی القرآن، ج 16 ، ص370.
3- "یا موسی! مَن زَنی، زُنی به، و لو فِی العَقِبِ مِن بَعده .( شیخ صدوق، وسائل الشیعه، ج 20 ، ص 355)
4- یا موسی! عفّ یعفّ أهلک(نوری، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج 14 ، ص 329 )